اتوبوسی به نام هوس؛ انحطاط اپوزیسیون از برلین تا استراسبورگ
مهر گزارش می‌دهد:
اتوبوسی به نام هوس؛ انحطاط اپوزیسیون از برلین تا استراسبورگ
لیدرهای خودخوانده اغتشاشات اخیر به رهبری رضا پهلوی در تبعیت از دولتهای غربی تضعیف مؤلفه‌های قدرت جمهوری اسلامی را دنبال می‌کنند.
خبرگزاری مهر؛ گروه سیاست: روز دوشنبه ۲۶ دی جمعی از مخالفان نظام در مقابل پارلمان اتحادیه اروپا گرد آمده و خواستار قراردادن سپاه پاسداران در فهرست گروههای تروریستی شدند.
در پی فروکش کردن آشوب‌ها در کشور این حرکت در ادامه تجمعاتی شکل گرفت که پیشتر در برخی شهرهای اروپایی به‌ویژه در برلین برگزار شده بود و هدف از آن درواقع ممانعت از فرونشستن آتش معرکه و در صدر نگاه داشتن خبر اغتشاشات ایران در رسانه‌های جهان بوده است.
بعد از افتضاح تجمع برلین و بالا رفتن پرچم‌های متعدد از هم‌جنس‌گراها گرفته تا تجزیه‌طلبان در آن تجمع و تقویت این فرض که در حکومت مطلوب اپوزیسیون تمامیت ارضی ایران محلی از اعراب ندارد، و نیز پس از آنکه در تجمع برلین سلطنت‌طلب‌ها به نوعی به حاشیه رانده شده و هیچ مجالی برای ابراز وجود آنها فراهم نشد، و بعد از آنکه دیدند دیگر گروههای اپوزیسیون آنها را بازی نمی‌دهند و به نوعی در صدد تخریب و حذف پهلوی هستند، این بار سلطنت‌طلب‌ها به تقلا افتادند که تجمعی دست و پا کرده و در میان اپوزیسیون خودی نشان دهند و با مانور گسترده تبلیغاتی سیادت خود را بر دیگر طیف‌های اپوزیسیون به رخ بکشند.
دستورکار این تجمع نیز در ادامه تخریب مؤلفه‌های وحدت‌آفرینی نظیر ارتش و تیم ملی که پیشتر از جانب سلبریتی‌های فراری در رسانه‌های معاند صورت گرفته بود، هجمه همه جانبه به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و طرح درخواست تروریستی عنوان کردن این نهاد انقلابی از جانب نهادهای حقوقی و بین‌المللی بود.
جمع کردن عده‌ای ایرانی و غیرایرانی بیکار و علاف از گوشه و کنار اروپا و بردن اتوبوسی آنها به فرانسه، برای اغلب حاضران در این تجمع بیش از آنکه یک حرکت و کنش سیاسی باشد، سفری رایگان و تفریحی است که به قول معروف هم فال است و هم تماشا! هزینه‌های این آدم‌ها درواقع از جیب ملت ایران و با ثروت هنگفتی که ۴۴ سال پیش این خانواده هنگام فرار از کشور با خود بردند پرداخت می‌شود تا هوس‌های سیاسی پهلوی‌ها را به شکلی نمایشی برآورده کند.
این تجمع در شرایطی برگزار شد که مدتی است برخی دولتهای غربی به رهبری آلمان و انگلیس و فرانسه با هدف تغییر رفتار ایران، حمله به مؤلفه‌های قدرت جمهوری اسلامی را در دستورکار قرار داده و بحث تروریستی قلمداد کردن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در فضای دیپلماتیک مطرح کرده و مانور رسانه‌ای گسترده‌ای روی آن ترتیب داده‌اند.
با توجه به جایگاه سپاه در تأمین امنیت و اقتدار نظام اسلامی این اقدام در راستای همان هدفی صورت گرفت که رهبر انقلاب چندی پیش به آن توجه دادند، و آن مقصود دشمن در از بین بردن نقاط قوت و داشته‌های ما با استفاده از ابزار اغتشاشات بود.
لیدرهای خودخوانده اغتشاشات اخیر نظیر علی کریمی، مصی علی‌نژاد، نازنین بنیادی و گلشیفته فراهانی به رهبری رضا پهلوی نیز به این حرکت پیوسته و به‌زعم خود از جامعه جهانی خواسته‌اند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در لیست گروههای تروریستی قرار دهند.
مطالبه‌ای که البته به این سادگی‌ها قابلیت عملی شدن نداشته و با موانع متعدد حقوقی همراه خواهد بود. اما یقیناً آنچه در این مقطع بیش از عملیاتی شدن این ایده برای طراحان آن واجد اهمیت است، کارکرد تبلیغاتی آن در شرایط کنونی و فشار بین‌المللی بر نظام در راستای جنگ ترکیبی چند ماهه علیه جمهوری اسلامی است
این حرکت حکایت از آن دارد که اپوزیسیون خارج‌نشین پس از ناکامی در وصول به اهدافی که طی سه ماه اغتشاشات آنها را دنبال می‌کرد، حالا به بازیچه‌ای برای دولتهای غربی در مقابله با جمهوری اسلامی بدل شده و با استفاده از اپوزیسیون اجاره‌ای و حتی توسل به شعارهای مضحک اهدافی را دنبال می‌کند که درحقیقت مطالبات این دولت‌ها بوده و به طرق مختلف و در جبهه‌های موازی از جانب آنها پیگیری می‌شود.
تبعیت مخالفان خارج‌نشین نظام از دولتهای غربی بیش از هر چیز نشان از عدم استقلال، و وابستگی فکری و رفتاری آنها به دول غربی دارد. و این‌که آنها در مخالفت با جمهوری اسلامی حتی ایده مستقلی از خود نداشته و رسماً به پیاده‌نظام دولت‌هایی تبدیل شده‌اند که ید طولایی در شیوه‌های گونه‌گون استعمار و استثمار داشته‌اند و از این‌رو چندان سابقه خوشایندی نزد ملت ایران ندارند.
اما گذشته از محتوای تجمع و آنچه تجمع‌کنندگان به دنبال آن بودند، آنچه در حرکت به‌اصطلاح جمعی اپوزیسیون قابل توجه است، حذف حامد اسماعیلیون از این جمع و فراخوان جداگانه وی برای این حضور می‌باشد. امری که درواقع حکایت از شکاف گسترده بین طیف‌های مختلف اپوزیسیون و استیصال آنها از معرفی چهره‌ای کاریزماتیک دارد که قابلیت اجماع همه گروههای مخالف نظام را ذیل رهبری او داشته باشد.
