اخبار باورنکردنی حاکی از برنامه‌ای هماهنگ برای کنار گذاشتن اساتید برجسته یا بازنشستگی اجباری است / آنچه بیش از اخراج‌ها جامعه دانشگاهی را نگران می‌کند، عواقب غلبه تفکراتی است که منافع سیاسی را بر بنیاد‌های علمی ترجیح می‌دهند / این سرمنشاء خالی شدن کشور از دانش در تمام شئون است
به دنبال تداوم بازنشستگی اجباری و واداشتن چهره‌های شاخص آموزش پزشکی به استعفا در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، ۲۹ نفر از اعضای هیات‌مدیره مجمع انجمن‌های علمی گروه پزشکی ایران با صدور بیانیه‌ای بابت «تحدید گسترده اعضای هیات علمی» نسبت به تاثیر این اقدام در افت جدی کیفیت آموزش پزشکی هشدار دادند.
امضاکنندگان این بیانیه، متخصصان جامعه پزشکی و از اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی هستند که برخی‌شان هم در سال‌های گذشته مسوولیت‌های کلیدی در نظام سلامت داشته‌اند. این بیانیه توسط ایرج فاضل (وزیر بهداشت در دولت اول مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و رییس سابق فرهنگستان علوم پزشکی ایران)، علی نوبخت (رییس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس دهم)، محمدرضا ظفرقندی (رییس سابق سازمان نظام پزشکی کشور)، محمدرضا واعظ مهدوی (معاون وزارت رفاه در دولت اصلاحات)، علی تاجرنیا (رییس جامعه دندانپزشکی ایران)، محمدتقی جغتایی (رییس سابق دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی)، سیداحمد جلیلی (رییس انجمن علمی روانپزشکان ایران)، رضا ملک‌زاده (وزیر بهداشت در دولت اول مرحوم هاشمی‌رفسنجانی)، سیدجلیل حسینی، محمد بیات، شهریار خاقانی، ناهید خداکرمی، سید حمید خویی، محمدرازی، بابک زمانی، امید سبزواری، علیرضا سلیمی، محمود شیرزاد، عبدالرسول صداقت، مسعود فلاحی، سودابه کاظمی، حسین کشاورز، معصومه گیتی، علیرضا مصداقی‌نیا، جواد ملایی، احمد موذن‌زاده (فیزیوتراپیست) محمد وجگانی، کوروش هلاکویی نایینی و بهروز برومند امضا شده.
در متن این بیانیه آمده است:
«جامعه پزشکی ایران، سخت نگران اخبار باور نکردنی حاکی از برنامه‌ای هماهنگ برای کنار گذاشتن اساتید برجسته از هیات بورد و همزمان، بازنشستگی اجباری یا محدودیت گروهی دیگر است. کنار گذاشتن برنامه‌ریزی شده اعضای صاحب‌نام و بعضا منحصربه‌فرد هیات علمی از صحنه‌های مختلف آموزشی آثار زیان‌بار در تربیت دانشجویان و فراگیران علوم پزشکی و سقوط کمی و کیفی خدمات بهداشتی و درمانی و به مخاطره افتادن جان بیماران و محتاج پزشک بیگانه شدن هم‌میهنان عزیز را به همراه خواهد داشت.
در شرایطی که مهاجرت، به‌طور فزاینده‌ای از بدنه ناوگان آموزشی کشور می‌کاهد، در شرایطی که آشکارا اقبال جامعه جوان پزشکی به ادامه تحصیل در داخل کشور روزبه‌روز تنزل پیدا می‌کند، معلوم نیست مسوولان کشور و کار به دستان بهداشت و درمان کشور با چه هدفی تیشه بر ریشه سازمانی که مسوولیتش را برعهده دارند، کشیده‌اند؟ آنچه بیش از تک‌تک این اخراج‌ها و محدودیت‌ها، جامعه پزشکی و جامعه دانشگاهی کشور را نگران می‌کند، عواقب غلبه تفکراتی است که مصالح و منافع سیاسی را بر بنیاد‌های علمی کشور ترجیح می‌دهند و حتی قباحت تاریخی این رفتار‌ها هم در نظرگاه ایشان نیست.»
در ادامه این بیانیه به عنوان راهکار‌های اساسی پیشنهاد و تاکید شده است: «لازم می‌دانیم جامعه پزشکی را به صبر و ماندگاری و تلاش برای بهبود اوضاع با تمام دشواری‌هایش دعوت کنیم. از مسوولان و هیات‌مدیره انجمن‌های علمی گروه پزشکی، دبیران هیات بورد و بدنه کارشناسی وزارت بهداشت می‌خواهیم در برابر روند جاری تنها ناظری بی‌طرف نباشند و در اجرای دستورات، وظایف اخلاقی خود (و در مورد پزشکان سوگند نظام پزشکی خود) را هم لحاظ کنند. از سازمان نظام پزشکی درخواست می‌کنیم مطابق وظایف قانونی خود جامعه را از عواقب درازمدت چنین تصمیم‌گیری‌هایی آگاه کند. بی‌تردید احضار و محاکمه مسوولانی که چنین تصمیماتی را گرفته یا در اجرای آنها اطاعت کورکورانه کرده‌اند در دادگاه اخلاقی سازمان مهم‌ترین قدم در این زمینه است. از رسانه‌ها، فرهیختگان و فعالان عرصه عمومی می‌خواهیم در برابر روندی که سیاست را به جای دانش می‌نشانند، بی‌تفاوت نباشند. این سرمنشا خالی شدن کشور از دانش در تمام شؤون بوده است و در اینجا متوقف نخواهد شد.»
