رئیس جمهوری زمینی و عهد مسعود!

غلامرضا بنی اسدی: “من را آنقدر بزرگ نکنید که تصور کنم کسی شده‌ام؛ من نماینده شما شده‌ام برای اینکه بتوانم دنبال حق و حقوق شما بروم؛ شما به من اعتماد کرده‌اید و رأی داده‌اید. ” این فرازی است از سخنان مردی که می‌خواهد “مسعود ” باقی بماند. نه رئیس که خادم جمهور باشد. این اراده به کلمه تبدیل شده و بر زبان آمده اوست. منتهی اگر ما بگذاریم! ما که می‌گویم این رفتاری است که در برابر روئسا داریم. مردمی‌ترین افراد را به اندک زمانی به موجودی دور از مردم تبدیل می‌کنیم. یک دفعه فره ایزدی در او می‌بینیم و چنان به تملق” پُررنگ “می گوئیم که “پی رنگِ” شخصیتی فرد در هم می‌ریزد. ما از چوب و سنگ هم بت می‌سازیم چه رسد به آدم. تقدیس می‌کنیم و چهره قدسی می‌سازیم که هیچ کس جرات نقد او را هم نداشته باشد! مگر کسی می‌تواند قدسیت را نقد کند؟ کم تجربه نکرده ایم این ماجرا را. امروز، اما بحمدلله، مراسم تنفیذ رئیس جمهوری برگزار می‌شود که نمی‌خواهد قدسی باشد. همه تلاش خود را می‌کند تا عرفی و زمینی و در دسترس باشد. قول داده است دروغ نگوید. خواسته اش در “مسعود پزشکیان ” بودن او را یاری کنیم. گفته است” هر کجا دیدید که ما راه را اشتباه می‌رویم یا براساس عدالت عمل نمی‌کنیم حتما گوشزد کنید. ” این خُلقی است که در مکتب نهج البلاغه فراگرفته است. او خود را مریدِ امامی می‌داند که به فریاد بلند و کلمات رسا و منطق راه گشا فرمود:” فلا تُکَلِّمونی بما تُکَلَّمُ بهِ الجَبابِرَهُ، ولا تَتَحَفَّظوا منّی بما یُتَحَفَّظُ بهِ عندَ أهلِ البادِرَهِ، ولا تُخالِطونی بالمُصانَعَهِ؛ امام على علیه السلام: با من، آن گونه که با جبّاران سخن گفته مى شود، سخن مگویید و چنان که از حاکمان بد خشم پرهیز مى شود از من نپرهیزید و با ظاهر سازى و تملّق با من رفتار نکنید. ” حق هم همین است. همین که حاکم مردم را محکومِ حکم خویش نپندارد. با مردم به زبان جباران سخن نگوید. برای نشکستن مردم و حرمت کشور، اگر لازم بود، خود را بشکند. حتی در برابر آینه منتقدان هم توان تکرار خودشکنی داشته باشد. این ظرفیت در رئیس جمهور منتخب هست. باید بکوشیم این اخلاق فاضله در او تکرار و تکثیر هم بشود. همه ما و به ویژه ما اهالی رسانه به عنوان تکلیف ملی باید از این “مسعودِ خادم ملت” دفاع کنیم. نه با دعوا با این و آن که خود او هم گفته است” دعوا نخواهم کرد؛ دروغ نخواهم گفت دنبال محرومان و مشکلات مردم خواهم بود؛ تا پای جان خواهم ایستاد. ” ما هم دعوا نمی‌کنیم بلکه با قلم و کلامِ منتقدانه او را یاری خواهیم کرد. سرِ پزشکیان را به هیچ شاهی مانند نخواهیم دید، او را صاحب نگین سلیمانی نخواهیم شمرد. صاف و صریح و صادق سخن خواهیم گفت. مومنانه نقد خواهیم کرد. او را در زمین نگه خواهیم داشت. به حرمت رای مان نخواهیم گذاشت او را- مثل دیگران- فرازمینی و فرانقد کنند. با همان رسم الخط نهج البلاغه خواهیم نوشت. این عهد ماست با” رئیس جمهور” در عهدی که خدا کند برای همه” مسعود “باشد.