چاه‌خندق: جودوی ایران برای نجات یکی مثل علیرضا دبیر می‌خواهد
به گزارش هشت صبح و به نقل از ایسنا؛
ملی‌پوش اسبق جودوی ایران و دارنده مدال‌های نقره و برنز آسیا، گفت: فدراسیون چه زیرساختی در این چند سال ایجاد کرده و یا کدام پشتوانه‌سازی را داشته که توقع داشته باشیم در مسابقات بین‌المللی نتیجه بگیریم.
رضا چاه‌خندق در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ناکامی تیم ملی جودوی جوانان ایران بدون کسب مدال در رقابت‌های قهرمانی جهان، اظهار کرد: من به هیچ وجه ایراد را از جودوکاران ایران نمی‌دانم. وقتی فدراسیون نمی‌تواند اردوی خوب، حریف تمرینی خوب و یا مربیان خوب برای بچه‌ها فراهم کند نباید از بچه‌ها توقع کسب نتیجه داشته باشیم. جودوی ایران پتانسیل بالایی دارد اما متاسفانه وقتی هیچ زیر ساخت مناسبی در جودو ایجاد نشده و در برگزاری اردوی خوب ناتوان هستیم، پس نمی‌توانیم انتظار کسب نتیجه را داشته باشیم.
ملی‌پوش اسبق جودوی ایران، افزود: تا وضعیت همین باشد مطمئن باشید نتایج جودوی ایران نیز به همین شکل خواهد بود. من برای بچه‌های جودو خیلی ناراحتم و خودم به عنوان کسی که سال‌ها در جودو بودم و زحمت کشیدم می‌دانم این بچه‌ها با هزار امید و آرزو عمر و جوانی‌شان را در جودو گذاشتند اما متاسفانه سوء مدیریت و بی‌توجهی به امکانات و زیرساخت‌ها، اعزام نشدن به مسابقات خارجی و استفاده از مربیان طراز اول باعث شده شاهد چنین وضعیتی در جودوی ایران باشیم.
نماینده جودوی ایران در المپیک ۲۰۰۴ آتن، با تاکید بر اینکه فدراسیون جودو را مقصر اصلی وضعیت حال حاضر جودوی ایران می‌داند، گفت: ما در ورزش ایران الگوهای خوبی مثل علیرضا دبیر و هادی ساعی را داریم. مگر این دو نفر از قهرمانان رشته‌های خود نیستند؟ شما ببینید با مدیریت خود چه امکاناتی برای کشتی‌گیران و تکواندوکاران بوجود آوردند و چه نتایج درخشانی را در المپیک رقم زدند. این موفقیت‌ها بخاطر این است که آن‌ها دلشان برای کشتی و تکواندوی ایران می‌سوزد و دوست دارند کشتی و تکواندو در بالاترین سطح باشند.
چاه‌خندق خاطرنشان کرد: ششما ببینید علیرضا دبیر چه زیرساخت‌هایی برای کشتی ایران ایجاد کرده است. بروید ورزشگاه آزادی را ببینید که چه انقلابی در زیرساخت‌های کشتی بوجود آورده است. دبیر کاری کرده که اگر روزی از کشتی برود تا سالیان سال می‌گویند خدا پدرش را بیامرزد که چه امکاناتی برای کشتی بوجود آورده است. من ۶ سال پیش قبل از اینکه میراسماعیلی بیاید مربی تیم ملی بودم. آیا رییس فدراسیون جودو توانسته در این چند سال یک صدم کارهای دبیر را انجام دهد؟ خوابگاه و سالن که پیشکش، آیا یک اتاق به فدراسیون جودو اضافه کرده است؟ آیا توانسته از فرصت تعلیق جودو استفاده کند و یک مربی برای جودوی ایران پرورش بدهد؟ آیا توانسته یک دوره مربیگری خوب برای جودو برگزار کند؟ وقتی هیچ اعزامی نداشتیم آیا بودجه فدراسیون را صرف ایجاد امکانات کرده است؟
وی با اشاره به اینکه ۲ سال از کلنگ‌زنی خوابگاه جودو گذشته اما هیچ اتفاقی در ساخت آن نیفتاده است، خاطرنشان کرد: زمانی که سالن کبکانیان افتتاح شد ما در اولین اردوی دانش آموزان در سال ۷۶ آنجا بودیم. از همان سال تا الان فقط هر سال رنگ سالن عوض شده، بعد می‌گویند ما کمپ ساختیم. آیا توانستید یک آجر به آنجا اضافه کنید؟ جایی که قرار است فدراسیون خوابگاه بسازد، قبلا کانکس بود که چند سال به عنوان انباری از آن استفاده می‌شد. البته آن کانکس هم ماجراها و حواشی زیادی پیدا کرد که به آن نمی‌پردازم. ۲ سال پیش فدراسیون اعلام کرد قصد دارد در آنجا خوابگاه بسازد. یک نکته جالب بگویم، سالن شیرودی متعلق به شهرداری منطقه ۷ است اما آن طرف خیابان سالن کبکانیان متعلق به شهرداری منطقه ۸ است. آیا فدراسیون بابت ایجاد خوابگاه اصلا از شهرداری مجوز ساخت داشت؟ این مجوز هیچوقت از طرف فدراسیون ارائه نشد و فقط گفتند که ما مجوز گرفتیم. وقتی مجوز می‌گیرید باید طرح و نقشه هم داشته باشید و برآورد هزینه کنید و طرح را جلو ببرید، پس چطور می‌شود که بعد از دو سال هیچ اتفاقی درباره ساخت این خوابگاه نیفتاده است؟
دارنده مدال‌های نقره و برنز آسیا، ادامه داد: روسای هیات‌ها و مربیان را بردند و عکس انداختند که قرار است خوابگاه ساخته شود. به خدا من هم اوایل خوشحال شدم که جودو هم صاحب خوابگاه می‌شود چرا که سال‌ها خود ما در به در و آواره بودیم و از خوابگاه رشته های دیگر استفاده می‌کردیم. خب این خوابگاه پس از ۲ سال به چه نتیجه‌ای رسید؟ چرا نهادهای نظارتی پیگیری نمی‌کنند که ببینند هیچ کاری انجام نشده است. مگر می‌شود در ۲ سال هیچ پیشرفتی نداشته باشد؟ من می‌گویم اگر مجوز داشت چرا ساخته نشد؟ آیا خنده‌دار نیست بگوییم بودجه نداریم؟ مگر نباید ابتدای کار برآورد هزینه داشته باشیم و بعد برای ساخت یک طرح اقدام کنیم؟ پس بودجه فدراسیون کجا می‌رود؟
چاه خندق در ادامه گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: من ۲۰ سال ورزشکار و مربی و کاپیتان تیم ملی بودم و از ریز و درشت مسائل آگاه هستم. تا برنامه‌ریزی، مدیریت و واقعیت گرایی نباشد نتیجه جودو همین خواهد بود. فدراسیون جودو در این چند سال حتی نتوانسته یک اسپانسر خوب برای این رشته پیدا کند. به اعتقاد من جودوی ایران تا زمانیکه یکی مثل علیرضا دبیر در راس خود نداشته باشد هیچ پیشرفتی نمی‌کند. شما ببینید دبیر در کنار ایجاد زیرساخت، چه توجهی به کشتی گیران دارد و چه جوایز میلیاردی به آن‌ها می دهد اما رییس فدراسیون جودو در این چند سال چه کار کرده است؟ رییس فدراسیون قبل از المپیک و در مسابقات آسیایی پس از دیدار با رییس فدراسیون جهانی اعلام کرد جودو صاحب ۲ سهمیه المپیک شده است. بعد از آن گفتند یک سهمیه شده است. اگر سهمیه گرفته بودند آیا نباید برای آن ورزشکار اردو و اعزام بگذارند؟ تکلیف آن سهمیه‌هایی که وعده دادند چه شد؟
ملی‌پوش اسبق جودوی ایران در پایان، گفت: تنها ناراحتی من برای جودوکاران ایران است که عمرشان در این چند سال هدر رفت و فقط حسرت وضعیت رشته های دیگر مثل کشتی و تکواندو را خوردند که روسایی در فدراسیون‌هایشان دارند که دلشان برای ورزشکارانشان می‌سوزد و با مدیریت خود موفق شده‌اند موفقیت‌های زیادی را رقم بزنند.
انتهای پیام
