وزیر ارشاد: بروید ویراستی و ایتا که برای بچههای انقلاب است، ببینید چه چیزهایی درمورد من مینویسند/ بین بچههای حزباللهی فحش میخورم؛ میگویند وزیر لیبرال، وزیر تساهل! / میگفتند شما اجازه ندادید سیستم با اینها [هنرمندان] تسویهحساب کند
فرهیختگان: مقام ارشد دولت میگوید بیشترین دلخوری از او از سمت جبهه انقلاب است و در ایتا و ویراستی مورد هجوم کاربران انقلابی قرار میگیرد.
وزیر ارشاد گفت: جنس فتنه ۱۴۰۱ فرهنگی بود. چه کسانی بالای سر آن بودند؟ یکسری چهره بالای این فتنه بودند. فوتبالیست، هنرمند و هنرمندانی که به خارج ازکشور رفتند، حضور داشتند. ما آنقدر این را تلطیف کردیم که هنوز ۱۴۰۱ به پایان نرسیده بود، فضای فرهنگی و هنری کشور خود را در جشنوارهها نشان داد. جشنوارهها را میگفتند تعطیل میشود، اما تمام این رویدادهای فرهنگی و هنری برگزار شد. خیلی از هنرمندان و خوانندههایی که استوری گذاشته بودند و موضع گرفته بودند، در جشنوارههای هنری شرکت کردند. کاری که ما در ۱۴۰۱ انجام دادیم یک بلای بزرگ بود که میتوانست فضای فرهنگ و هنر کشور را برای چند سال ببلعد و اصحاب اینجا را گرفتار دستگاه قضایی و رفتوآمدها و بگیروببند کند. همه اینها را قبل از پایان ۱۴۰۱ از بین بردیم. این باید یک زمان برود و فضا از اینکه من چه کسی هستم و تو چه کسی هستی در بیاید و بررسی شود.
اسماعیلی تصریح کرد: ما مسئولیت بررسی فعالیتهای این افراد را برعهده گرفتیم. اینکه میگویند ضابط قضایی شدید (شاید منظورشان) این بود. رئیس آن وزیر ارشاد با حق رای وتو و جمعبندی است. تنشها را به حداقل ممکن رساندیم. امروز تعداد چهرههایی که دچار مشکل هستند تعدادشان به میزان انگشتان دو دست نیست. اسمها را هم میتوانم بیان کنم. چیزی که میتوانست مثلا حوزه موسیقی را کامل تعطیل کند. یک خواننده مشهور موضع منفی گرفته و ممنوعالکار بود. من خودم جلسه گذاشتم و موضوع را برطرف کردم. همان اسفندماه ۱۴۰۱ اجرا داشت. تمام خوانندهها برگشتند. شما الان را نگاه نکنید، فضای آن موقع خیلی پیچیده بود. خوانندهای در تالار وحدت اجرا کرد و مادر او را کتک زدند و زیر گلوی فرزند او که در کانادا بود تیزی گذاشته بودند. کسانی به ما میگفتند تروریست که کلا برای تعطیلی آمده بودند. به یاد دارید که من گفتم لطفا به فضای حرفهای و هنری برگردید و بعد از آن چه ویدئوهایی تولید کردند؟ میگفتند ما عزاداریم و حال نداریم برای شما برقصیم! با من مقابله میکردند که حوزه فرهنگ و هنر را تعطیل کنند. برنامه آنها تعطیلی حوزه فرهنگ و هنر بود که من اجازه این کار را ندادم. نه من، که تمام مجموعههایی که من نمایندگی میکردم، کمک کردند حوزه فرهنگ و هنر تعطیل نشد. ما میخواستیم عادیسازی کنیم و اتفاقا حوزه فرهنگ و هنر به پررونقترین دوره خود رسید. برخی عصبانی هستند. افرادی در حوزه فرهنگ و هنر بودند که وقتی به دفتر من آمدند، گفتم حداقل کنش مثبت داشته باشید، گفتند نمیتوانیم. گفتم این کار را نمیتوانید انجام دهید، حداقل در سینما برای لحظهای بنشینید. تمام آنها تلفنها را خاموش کردند. تحریم جشنوارهها و فضای فرهنگی را در دستور کار داشتند. دود این کار به چشم چه کسی میرود؟ چرخه اقتصاد فرهنگ خالی شود چطور میشود؟ اینها که هو و جنجال میکردند، ۳۰-۲۰ نفر بودند، اما فقط ۶ هزار نفر در صنعت سینما فعالند!
وی تاکید کرد: اینها میخواستند فرهنگ و هنر را تعطیل کنند. شما میپرسید چه کار کردید؟ ما اجازه ندادیم فرهنگ و هنر در کشور تعطیل شود. ۱۴۰۲ فیلمی اکران شد که به ۳۵۰ میلیارد تومان فروش رسید. ما در فضای رسانهای تشدیدشده علیه دولت آقای رئیسی بودیم که حتی خون ایشان هم نتوانست این فضا را درست کند؛ یعنی شهیدی که جان خودش را برای عمران و آبادانی کشور داد. کدام رئیسجمهور ۶ صبح از خواب بیدار میشود و ۱۰ صبح هلیکوپتر او در کوه سقوط میکند؟ خون این شهید هم باعث نشد برخی بیدار شوند. آقای رئیسی هر دفعه من را میدید میگفت نکند کسی را محدود کنید! بازداشتی برای برخی هنرمندان آمده بود که درنهایت به ایشان گفتم و ایشان ورود کرد و اجازه نداد بازداشت شوند. اینها داستانهایی است که نمیتوانم اسم بیاورم. تکتک این افراد هستند. میخواهم بگویم فضا اینچنین بود و بیشترین دلخوری را از سمت بچههای جبهه انقلاب داشتم.
اسماعیلی ادامه داد: بروید شبکه اجتماعی ویراستی و ایتا که برای بچههای انقلاب است و ببینید چه چیزهایی درمورد من مینویسند. بین بچههای حزباللهی فحش میخورم که وزیر لیبرال، وزیر تساهل! بعد فحش چه میخورم، فحش اینکه چرا جلوی آسیب حوزه فرهنگ و هنر را گرفتم. میگویند اینها اذیت کردند و شما اجازه ندادید سیستم با اینها تسویهحساب کند و اینها را بیرون بریزد. اما من جلوی این ایستادم، اعتبار خودم، آقای رئیسی و دولت را سپر هنرمندان کردم تا بتوانند کار کنند. چون ۹۰-۸۰ درصد اینها در فضای هنری کسب درآمد میکنند و بقیه هم اکثرا اسیر شهرت و مشهورات و حس عاطفه هستند. در این فضاست که به اینجور تصمیمات احساسی میرسند و اینها را ما قاطی کردیم. یعنی این افراد آمده بودند اینجا را بخوابانند. این را علنی بیان میکردند. متولیان صنف، حاضر نمیشدند به سینما بروند و فیلم ببینند. گوشیهای خود را خاموش میکردند. رئیس یکی از صنوف به خارج از کشور رفت تا در جشنواره نباشد. با این حال هیچ وقت این مسائل را در تعامل با این افراد محاسبه نکردم و هر دفعه آمدند در اتاق من باز بود.