سناتور تام کاتن: ترامپ ترجیح می‌دهد توافق با ایران مانند توافق سال ۲۰۰۳ امریکا با لیبی باشد/تحلیلگر اوراسیا گروپ: این مدل دقیقاً همان چیزی است که ایران از پذیرش آن خودداری کرده/مشاور سابق برنی سندرز: کاتن خواهان جنگ است/رئیس سابق میز ایران در سازمان اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل: اگر اظهارات کاتن به موضع رسمی دولت آمریکا تبدیل شود احتمال دستیابی به توافق نزدیک به صفر خواهد بود
یک سناتور ارشد جمهوریخواه ترامپ گفت که رئیس جمهور امریکا ترجیح می‌دهد توافق با ایران مانند توافقی باشد که لیبی با ما امضا کرد.
به گزارش «انتخاب»؛ تام کاتن سناتور ارشد جمهوریخواه امروز طی اظهاراتی گفت که «ترامپ ترجیح می‌دهد توافق با ایران مانند توافقی باشد که لیبی در سال ۲۰۰۳ با ایالات متحده امضا کرد».
گریگوری برو، تحلیلگر امور ایران در اوراسیا گروپ در واکنش به اظهارات تام کاتن نوشت که مدل لیبی دقیقاً همان چیزی است که ایران از پذیرش آن خودداری کرده، و دلایل این موضوع هم کاملاً روشن است. آمریکا اهرم فشار دارد و ایران نسبتاً ضعیف است، اما هیچ سناریویی وجود ندارد که در آن جمهوری اسلامی ایران (یا هر دولت ایرانی دیگری) پذیرای برچیدن کامل برنامه هسته‌ای‌اش باشد.
وی افزود: یا کاتن این مسئله را درک می‌کند و معتقد است فشار آمریکا به اندازه‌ای خواهد بود که ایران را وادار به تمکین کند؛ یا اینکه اساساً برایش اهمیتی ندارد و از این استدلال صرفاً به‌عنوان بهانه‌ای برای توجیه اقدام نظامی استفاده می‌کند، بر این مبنا که ایران از مذاکره خودداری کرده است.
مت داس، مشاور سابق سیاست خارجی سناتور برنی سندرز نیز پس از این اطهارات بیان کرد: تام کاتن کاملاً می‌داند که ایران هرگز با «مدل لیبی» موافقت نخواهد کرد — توافقی که در آن قذافی از بازدارندگی هسته‌ای خود دست کشید و در نهایت توسط جنگی با حمایت آمریکا سرنگون شد — و نکته دقیقاً همین‌جاست: کاتن هیچ‌گاه خواهان توافق با ایران نبوده و نیست؛ او خواهان جنگ است.
دنیس سیترونوویچ، رئیس سابق میز ایران در سازمان اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل هم در واکنش به اظهارات این سناتور نوشت:
«الف. اگر این اظهارات سناتور کاتن به موضع رسمی دولت آمریکا تبدیل شود و در مذاکرات مستقیم یا غیرمستقیم به ایران ارائه گردد، احتمال دستیابی به توافق بسیار ضعیف یا نزدیک به صفر خواهد بود و احتمال تشدید تنش‌ها به‌شدت افزایش می‌یابد.
ب. ایران هرگز درخواست اجرای «مدل لیبی» را نخواهد پذیرفت. آنها تلاش خواهند کرد بر تمایل خود برای ارائه «تضمین‌هایی» مبنی بر «صلح‌آمیز بودن» برنامه‌شان تأکید کنند، اما قطعاً حاضر به برچیدن کامل آن نخواهند بود.
ج. همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، ما به یک «نقطه تصمیم‌گیری» میان ایران و آمریکا نزدیک می‌شویم، و طرح درخواست برای اجرای مدل لیبی به این معناست که مذاکرات تقریباً بی‌فایده شده‌اند.»
