درگیری بین قوا زمینه حمله سراسری به ایران بود – هشت صبح

به گزارش خبرگزاری مهر، محسن رضایی در بخشی از صحبت‌های خود در ویژه برنامه «حماسه خوان» در خصوص ائتلاف صدام با آمریکا و شاه برای آغاز جنگ، گفت: ما در بهمن ماه سال ۱۳۵۸ مواجه هستیم با یک ملاقات خیلی مهم. ملاقات آقای برژینسکی مشاور امنیت ملی آقای کارتر با صدام حسین که در یکی گزارشات تایمز لندن آمده است که ورژنسکی پس از سفر محرمانه خود به بغداد در اوایل سال جاری ۱۹۸۰ یعنی بهمن ماه ۱۳۵۸ در یک مصاحبه تلویزیونی گفت: «ما تضاد قابل ملاحظه‌ای بین ایالات متحده و عراق نمی‌بینیم. ما معتقدیم عراق که تصمیم به استقلال دارد در آرزوی امنیت خلیج عربی است و تصور نمی‌کنیم که روابط آمریکا و عراق سست گردد.» ببینید اصلاً جملات کاملاً معنا دار است. صدام دنبال استقلال است از کی معلوم می‌شود. از شوروی که دیگر تضاد جدی با آمریکا نخواهد داشت. ببینید شفاف‌تر از این می‌شود که مشاور امنیت ملی رئیس جمهور آمریکا بیاید شفاف بگوید ما تصمیم گرفتیم صدام هم با ما متحد شده و از شوروی فاصله بگیرد. ثانیاً تعهد به ما داده که در آینده با ما مشکلی نخواهد داشت؛ ثالثاً چه اشکال دارد بیاید به عنوان خلیج عربی امنیت خلیج عربی رو تأمین بکنه کاملاً پیداست یعنی چه سندی بهتر از این در بهمن سال ۱۳۵۸ جالب است برای اولین بار آمریکایی‌ها که همیشه می‌گفتند خلیج فارس، آقای برژینسکی برای اولین بار می‌گوید خلیج عربی و خوب این نشان می‌دهد که هدف چیست.

وی افزود: یک سوالی هست که آیا تا قبل ۳۱ شهریور ایران برای جلوگیری از جنگ تلاش‌هایی کرده و آیا اصولاً این درگیری صدام با ایران اجتناب‌ناپذیر بوده یا خیر؟ ایران تلاش‌های جدی کرده است. اولاً سفیر ما در عراق آقای دعایی از افراد بسیار دوست و صمیمی با دولت عراق بود. رادیو آزاد آنجا را اداره می‌کرد و مرتب با دولت عراق ارتباط داشت. ثانیاً آقای دکتر یزدی وزیر خارجه ایران با آقای صدام حسین جلسه می‌گذارد، صحبت می‌کند، صحبت‌هایی بین این‌ها رد و بدل می‌شود ولی اینها بی‌تأثیر بوده است. دو نقل قول هست که خیلی جالب است. نماینده عراق در سازمان ملل می‌گوید من در آن جلسه دکتر یزدی با صدام بودم وقتی دکتر یزدی رفت بیرون صدام به من گفت این مذاکرات را جدی نگیرید و خود را برای جنگ با ایران آماده کنید. در همان درگیری‌ها حتی ۱۲ آبان سال ۱۳۵۸ سفیر عراق در لبنان با روزنامه النهار بیروت گفتگو کرده و گفته که بهبود شرایط با ایران منوط به تحقق سه شرط اصلی است. یک تجدید نظر در پیمان‌نامه ۱۹۷۵ الجزایر درباره اروندرود، دوم اعطای خودمختاری به عشایر کرد و بلوچ و عرب یعنی استان‌های غرب ایران خودمختار شوند. ۳ خروج نیروهای نظامی ایران از جزایر سه گانه ایرانی مورد مناقشه و سراسر خلیج فارس که البته او گفته بود خلیج عربی.

رضایی ادامه داد: بنابراین با این وضعی که بوده آیا واقعاً دیپلماسی ایران مؤثر بوده است. این حمله سراسری زمانی شروع شده که دو سه هفته قبلش آقای بنی صدر تندترین حملات به قوه قضائیه شهید بهشتی حزب جمهوری و نهادهای انقلاب انجام داده بود و تصور دشمن این بود که با این درگیری‌های داخلی که بین قوای سه‌گانه هست مخصوصاً بین بنی‌صدر با دیگران هست پس بهترین زمان است که وارد ایران شوند. بنابراین باید از اختلاف پرهیز کرد. رقابت درست است ولی می‌شود مرزهای رقابت را حفظ کنیم. وحدت برای‌مان امنیت ساز است. موضوع بعد مسئله مشارکت مردم است. مردم نباید در اداره کشور در حاشیه باشند. در مراحل بعدی تا زمانی که مردم آمدند وارد جنگ شدند جنگ متحول شد. ارتباط دولت، سیاسیون، دولت‌مردان با مردم بسیار مهم است.