جی‌دی‌ونسی که ما می‌شناختیم | سایت انتخاب
دیوید فرام در می ۲۰۲۲ در مطلبی در پایگاه اینترنتی آتلانتیک نوشت: هفته گذشته نشریه پولیتیکو یک مورد عجیب از درز اطلاعات از کارزار انتخاباتی جی دی ونس را گزارش داد. یکی از سوپرپک‌های حامی جی دی ونس، کاندیدای جمهوری خواه ان در انتخابات سنا در اوهایو، انجام تحقیقی را جهت کمک به ونس برای توجیه نقاط ضعفش سفارش داده بود. این سوپرپرک دریافته که یک دهه قبل، جی دی ونس که اکنون از حامیان سرسخت ترامپ است مقالاتی را برای یک سایت اینترنتی که توسط یک چهره ضد ترامپ یعنی من اداره می‌شد به رشته تحریر درآورده است.
به گزارش سرویس بین‌الملل انتخاب، در ادامه این مطلب آمده: نام این سایت خبری FrumForum.com بود. در فاصله سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲، این سایت تلاش کرد که تصویری از یک حزب جمهوری خواه اصلاح شده را برای خوانندگانش ترسیم نماید: یعنی حزبی به لحاظ اقتصادی فراگیرتر، از نظر فرهنگی مدرن‌تر واز نظر زیست محیطی مطلع تر. این پروژه موفقیت آمیز نبود. با این حال توانست ده‌ها نفر از نویسندگان جوان را که بعدا به مناصب کلیدی و شهرت بالایی دست یافتند جلب نماید. یکی از آن‌ها جی دی ونس بود.
ونس با نام مستعار برای این سایت مطلب می‌نوشت؛ بنابراین من این وظیفه اخلاقی را احساس می‌کنم که محرمانگی مقالات وی را حفظ کنم.
از برخی جهات، بین مواضعی که ونس در سایت FrumForum منتشر می‌کرد و مواضع ونس به عنوان کاندیدای راهیابی به سنا همخوانی وجود دارد. هر دوی این مواضع حاکی از ابراز نگرانی او از رو به وخامت گذاشتن چشم انداز طبقه کارگر سفید پوست آمریکا بوده است؛ هر دو مخالف مهاجرت بوده اند. اما اختلافات این دو موضع گیری‌ها عمیق‌تر از مشابهت‌های آنهاست. ونس نویسنده سایت FrumForum تنازع فرهنگی را به تمسخر می‌گرفت، برای تخصص ارزش قائل بود، فراگیری اجتماعی را تایید می‌کرد، عداوت‌های حزبی را نمی‌پذیرفت و از نقش مهم آمریکا در امنیت جهانی حمایت می‌کرد. اما ونس کاندیدای راهیابی به سنا تمام این مواضع را پشت سر گذاشته است.
ونس در یکی از مقالات قدیمی اش از جان هانتسمن، فرماندار سابق یوتا به عنوان محفاظه کاری واقعی‌تر نسبت به ریک پری، فرماندار تگزاس تمجید می‌کند. در مقاله‌ای دیگر از پرداخت یارانه اتانول انتقاد می‌کند. در مقاله سوم نیز از کاهش یارانه پرداختی به طرح مدی کر و تامین اجتماعی حمایت می‌نماید.
در مقاله‌ای دیگر وی در واکنش به یک ویدئوی منتشر شده توسط ویکی لیکس که نشان می‌دهد یک هلیکوپتر آپاچی به سمت مردم تیراندازی کرده و حداقل ۱۰ عراقی را به قتل می‌رساند، از جنگ آمریکا در عراق حمایت می‌کند. ونس همچنین در مقاله بعدی خود از پوپولیسم لفاظانه تی پارتی ابراز انزجار کرده است.
من این نویسنده جوان پرگو را تحسین می‌کردم و دوستش داشتم. من همچنین از راهیابی او به راهرو‌های قدرت به عنوان یک رهبر محافظه کار اصلاح طلب آینده استقبال می‌کردم.
از آن روزها تاکنون ونس مسیری طولانی را طی کرده و من بخشی از این تغییرات او را نظاره گر بوده ام.
در اوایل دهه ۲۰۱۰، ونس و من درباره کتابی که می‌خواست بنویسد صحبت کردیم و این بحث مطرح شد که چگونه سیاست‌های دولت می‌تواند به رفع فقر و مقابله با اعتیاد در مناطق روستایی کمک کند. زمانی که ونس پروپوزال اولیه‌ای برای این کتاب نوشت، آن را با یک مقدمه شخصی شروع کرد. ناشر کتاب به او توصیه کرد که فصل‌های سیاست گذاری را حذف کند و مقدمه را توسعه داده به کتابی درباره سرگذشت خود تبدیل کند. نتیجه نهایی کتاب پرفروش مرثیه هیل بیلی بود.
قدرت بالای قلم ونس در آن روزها در این نکته نهفته بود که او در قالب بیوگرافی داشت درباره آمریکای ترامپ برای آمریکای غیرترامپی صحبت می‌کرد. وی در نشست‌هایی مانند نشست انستیتوی آسپن و مقاله‌ای که برای نشریه آتلانتیک نوشت، استدلال کرد که کسانی را که به ترامپ رای داده اند درک می‌کند، هرچند که ترامپ را گزینه‌ای غیرشایسته، متعصب، مستبد، کلاهبردار، فریبکار و استثمارگر می‌داند.
پیام ونس تند، اما لحنش سنجیده بود. در آن روزها، ژستی که او بیش از هر کس به خود گرفته بود ژست باراک اوباما بود. ونس در سال ۲۰۱۷ در مقاله‌ای در نیویورک تایمز با عنوان “باراک اوباما و من” به صراحت خود را با رئیس جمهور پیشین آمریکا مقایسه کرد.
قبل از انتخابات سال ۲۰۱۶، مسیر سیاسی آینده ونس مشخص به نظر می‌رسید. او منتظر شکست مورد انتظار ترامپ بود تا سپس به عنوان یک ناجی جمهوری خواهان از نسل بعد ظهور کند.
اما پیروزی ترامپ در الکترال کالج محاسبات را پیچیده ساخت. برخی دموکرات‌ها ونس را تشویق به تغییر حزب متبوعش کردند. راه محتمل‌تر برای ونس این بود که به عنوان رهبر اپوزیسیون داخلی جمهوری خواه انعلیه ترامپ عمل کند. حدود یک هفته پس از مراسم تحلیف در سال ۲۰۱۷، ونس من و ده‌ها محافظه کار ضد ترامپ دیگر را به جلسه‌ای در مرکز واشنگتن دی سی دعوت کرد تا درباره راه‌های پیش روی جمهوری خواهان در مواجهه با مخمصه ترامپ صحبت کنیم. آن جلسه بدون حضور رسانه‌ها برگزار شد، اما ونس متعاقبا به شرکت کنندگان ایمیل زد و به ما اطلاع داد که درمورد آن نشست با یک خبرنگار صحبت کرده است.
اما انتخاب‌های بعدی ونس نشان از تغییر مواضع وی داشت. بر خلاف مسیر معمول سیاسی، نوشته‌ها و صحبت‌های ونس همزمان با کسب موفقیت و شهرت عصبانی‌تر و زشت‌تر شد.
در سال ۲۰۲۱، ونس علیه “چپ‌های بدون فرزند” که هیچ “تعهد فیزیکی‌ای به آینده این کشور ندارند” صحبت کرد. در ماه نوامبر وی به لبران جیمز بابت انتقادش از رفتار کایل ریتنهاوس در دادگاه رسیدگی به اتهام ارتکاب قتل حمله کرد و گفت: «لبران یکی از فرومایه‌ترین اشخاص سیاسی در کشور ماست. او یک بزدل مطلق است.»
در پادکستی در ماه سپتامبر او از ترامپ خواست که پس از بازگشت به قدرت در سال ۲۰۲۴ دولت فدرال را از کارمندانی که به او وفادار نیستند پاکسازی کند و اگر این پاکسازی غیرقانونی بود از حکم دادگاه سرپیچی نماید.
حامی قبلی جنگ عراق اکنون به یکی از مسخره کنندگان نبرد اوکراین برای استقلال تبدیل شده و می‌گوید: «باید با شما صادق باشم، واقعا برایم اهمیتی ندارد که چه اتفاقی دارد در اوکراین رخ می‌دهد.»
بسیاری از کسانی که ونس قدیمی را می‌شناختند اکنون این سوال را مطرح می‌کنند که چه اتفاقی برای وی رخ داده است؟
من خیلی به این سوال فکر نمی‌کنم، چون پاسخ آن به اندازه کافی برایم واضح به نظر می‌رسد. من به چیز دیگری فکر می‌کنم.
شخصیت محافظه کار و ضد پوپولیسم ونس در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ به گونه‌ای طراحی شده بود تا افراد و رای دهندگانی را که در آن مقطع از زندگی اش در آینده او در قدرت نقش داشتند راضی کننده باشد. شخصیت مرد سفیدپوست عصبانی او در فاصله سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ نیز دقیقا متمرکز بر جلب نظر مثلث تیل، ترامپ و تاکر بوده است؛ بنابراین سوالی که من به پاسخش فکر می‌کنم این نیست که چه اتفاقی برای جی دی ونسی که من میشناختم افتاد؟ بلکه سوال این است که جی دی پس از این به چه شخصیتی تبدیل خواهد شد؟
