تماشا کنید: خودزنی/ از خودرو تا برنج؛ شعار خودکفایی چگونه به انزوای اقتصادی و فقر منجر می‌شود؟
ماهان نصراللهی؛ سرویس اقتصاد «انتخاب»: اگرچه در دنیای به‌هم‌پیوسته و پیچیده کنونی ممکن است بحث از انزوای اقتصادی تا حدودی غیرمعمول به نظر برسد؛ ولی بااین‌حال بعضی از کشور به دلایل مختلف مانند در پیش گرفتن سیاست خودکفایی ملی برای حفاظت از صنایع داخلی و یا تحریم‌های بین‌المللی از روند‌ها و تحولات اقتصادی جهانی و منطقه دورمانده‌اند. قبل از هر چیز باید گفت منظور از سیاست خودکفایی اقتصادی و انزوای اقتصادی به‌عنوان یک استراتژی سیاسی مانند آنچه بعضی کشور‌ها (مانند آمریکا تا جنگ جهانی دوم و آلمان بین دو جنگ جهانی) در پیش گرفتند نیست؛ زیرا سیاست‌های مذکور به فراخور شرایط تاریخی جهان و پیشرفت‌های صنعتی آن زمان رخ داد و لزوماً نمی‌توان آن را به شرایط فعلی تعمیم داد؛ همچنین در آن زمان وابستگی متقابل پیچیده اقتصادی چندان شکل نگرفته بود و این کشور‌ها با تمرکز بر تقویت صنایع دخلی توانستند موفقیت‌هایی را به دست بیاورند. ذکر این نکته هم مهم است که سیاست‌های انزواگرایانه آن‌ها هرگز به معنی قطع ارتباط اقتصادی و تجاری با دنیای خارج نبود، بلکه از به معنی عدم دخالت در امور جهانی بود و مشارکت در تجارت جهانی در دستور کار قرار داشت. در اینجا منظور از سیاست‌های انزواگرایانه کشور‌هایی مانند کوبا و کره شمالی هستند که بدون توجه به مقتضیات زمان و توانایی‌های داخلی سیاست‌های انزواگرایانه در پیش گرفتند و عملاً از فرایند تحولات تجاری و اقتصادی جهانی حذف شدند.
