(تصاویر) آخرین سال‌های آرامش افغانستان

دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی آخرین سال‌هایی است که افغانستان رنگ آرامش به خود دیده و بلای جنگ و خونریزی هنوز گریبان آن را نگرفته است.

به گزارش مجله تاریخ فرادید، اگرچه
تاریخ معاصر افغانستان پر است از جنگ، نا آرامی و کودتا مورخان دهه ۱۹۶۰
میلادی همزمان با دوران پایانی محمدظاهر شاه را زمان ثبات در این کشور
می‌دانند و حتی لقب “دهه دموکراسی” به آن داده‌اند.

در
این دهه که آخرین سال‌های آرامش افغانستان بود محمد ظاهر در راستای مدرن
سازی افغانستان دست به اجرای سیاست‌های اصلاحی در حوزه‌های مختلف زد؛
سیاست‌های ظاهرشاه چون تأسیس سیستم قانونگذاری جدید، ترویج نظام آموزش و
پرورش مدرن، تأسیس دانشگاه‌، کمک به ایجاد احزاب و تشکل‌های سیاسی و حمایت
از آزادی مطبوعات و رسانه‌ها مورادی بود که باعث شد بسیاری ظاهر را معمار
افغانستان جدید لقب دهند.   

با
این حال اما در سال ۱۹۷۳ میلادی زمانی که او به قصد درمان بیماری خود به
ایتالیا رفته بود داوود خان پسر عمویش علیه او کودتا کرد. او در پی کودتا
نظام پادشاهی را در این کشور ملغی و حکومت جمهوری در افغانستان اعلام کرد و
این آغاز درگیری‌ها بود.

دولت
داوود خان ۵ سال بیشتر دوام نیاورد و در سال ۱۹۷۸ حزب دموکراتیک خلق
افغانستان با حمایت شوروی کودتایی اینبار علیه دولت خود او به اجرا درآورد.
در پی کودتای دوم و به قدرت رسیدن حزب دموکراتیک خلق در کمتر از یک سال
زمینه حضور نظامی شوروی در این کشور فراهم شد؛ در دسامبر سال ۱۹۷۹ نظامیان
ارتش شوروی برای حمایت از حزب دموکراتیک خلق وارد این کشور شدند. گرچه گروه
های مردمی افغان تحت نام مجاهدین موفق شدند پس از جنگی ۹ ساله ارتش شوروی
را وادار به خروج از این کشور کنند اما این پیروزی زمینه به قدرت رسیدن
طالبان در این کشور را فراهم کرد.

در
دهه های آرامش افغانستان یک عکاس و گردشگر فرانسوی به نام “فرانسوا پامری”
در دو مقطع زمانی برای گشت و گذار در این سرزمین از راه زمینی عازم کابل
شد. او که در سال ۱۹۶۹ برای نخستین بار به افغانستان رفت مردم این کشور را
ملتی خون گرم، مهماننوار و صمیمی دید و به خاطر امنیت و آرامشی که در این
کشور به چشم دید برای بار دوم در سال ۱۹۷۴ این بار همراه با همسر و دوستش
عازم افغانستان شد. او در سفر دوم که یک ماه به طول انجامید به کابل، هرات،
بامیان و در نهایت نورستان سفر کرد و آنطور که روایت کرده همه جا به گرمی
از سوی مردم روستایی و شهرنشین پذیرایی شده است. عکس های این عکاس فرانسوی
از آنجا که کمتر از یک دهه قبل از شروع جنگ و ویرانی و سپس حکومت طالبان در
افغنستان برداشته شده، جالب توجه است.