ترامپ پیروز شد؛ حال چه می‌شود؟ / شعار «اول آمریکا» در نهایت به معنای «آمریکای تنها» خواهد بود؛ دیگر اثری از آن توصیف ریگان از آمریکا به عنوان «شهری بر بالای یک تپه» باقی نخواهد ماند
دیوید فرام در یادداشتی در نشریه آتلانتیک نوشت: دونالد ترامپ برنده انتخابات شده و برای دومین بار رئیس جمهور ایالات متحده خواهد شد. کسانی که به او رای دادند پیروزی خود را جشن خواهند گرفت و بقیه ما باید خود را برای زندگی در یک آمریکای متفاوت آماده کنیم: کشوری که در آن میلیون‌ها نفر از هموطنان ما به رئیس جمهوری رای داده اند که عامدانه نفرت و تفرقه را گسترش می‌دهد؛ رئیس جمهوری که هر بار در انظار عمومی ظاهر می‌شود بی شرمانه و آشکارا دروغ می‌گوید؛ برای برانداختن و ابطال انتخابات سال ۲۰۲۰ توطئه کرد و اگر امروز هم برنده نشده بود مجددا برای بر هم زدن انتخابات سال ۲۰۲۴ تلاش می‌کرد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: پیش از هر چیز ما باید یاد بگیریم در آمریکایی زندگی کنیم که بخش عمده‌ای از هموطنان ما رئیس جمهوری را انتخاب کرده اند که بنیادین‌ترین ارزش‌ها و سنت‌های دموکراسی، قانون اساسی و حتی ارتش ما را مورد تحقیر قرار می‌دهد. در طی یک دهه گذشته نظرسنجی‌ها نشان داده که اعتقاد مردم آمریکا به نهادهایشان رو به کاهش است. اما هیچ نظرسنجی‌ای نمی‌تواند روشن‌تر از انتخابات اخیر نشان دهنده تغییر ارزش‌ها در جامعه آمریکا باشد. در نتیجه این انتخابات ایالات متحده به کشوری دیگر تبدیل خواهد شد.
زمانی که ترامپ در دور قبل به ریاست جمهوری رسید، رئیس جمهور منتخب با نادیده گرفتن اصول اخلاقی و امنیتی دادستان‌های کل و دیگر ناظران قانونی را اخراج کرد، اطلاعات طبقه بندی شده را به بیرون درز داد و در تابستان ۲۰۲۰ از وزارت امنیت داخلی مانند وزارت کشور یک حکومت دیکتاتوری برای اعزام نیرو‌های گمرک و حفاظت از مرز و گارد ساحلی آمریکا به شهر‌های مختلف استفاده کرد. ترامپ در ۶ ژانویه ۲۰۲۱ به شکل فعالانه‌ای اقدام آشوبگرانه در ساختمان کنگره را مورد تشویق قرار داد. وی زمانی که کاخ سفید را ترک کرد اسناد طبقه بندی شده را سرقت کرد و آنها را از اف بی آی پنهان نمود.
از آنجایی که این فهرست بلندبالا از اقدامات متخلفانه که هر کدام از آنها می‌تواند به دوران حرفه‌ای یک سیاستمدار دیگر پایان دهد موجب رنجش خاطر بخش مهمی از مردم آمریکا نمی‌شود، ترامپ و معاون منتخبش جی دی ونس اکنون تلاش خواهند کرد دولت فدرال را به ماشین وفاداری تبدیل کنند که در خدمت منافع او و هم مسلکانش باشد. این اساس پروژه ۲۰۲۵ بنیاد هریتیج بوده است و معماران این پروژه که همگی از طرفداران ترامپ هستند اکنون تلاش خواهند کرد که این برنامه را به اجرا بگذارند. ترامپ مطمئنا مجددا تلاش خواهند کرد که نظام کارکنان دولت را از بین ببرد و دانشمندان و تنظیم کنندگان واجد شرایط را با عوامل حزبی جایگزین نماید. متحدان وی به او کمک خواهند کرد تا وزارت دادگستری‌ای ایجاد کند که در خدمت قانون اساسی نیست بلکه تمرکزش آزار و اذیت و مجازات دشمنان ترامپ است. ترامپ در گذشته گفته که از کمیسیون ارتباطات فدرال و بخش خدمات درآمد‌های داخلی دولت برای تنبیه رسانه‌ها و هر کسی که با او در بیافتد استفاده خواهد کرد و اکنون او شانس مجددی برای انجام این کار خواهد داشت.
شاید خطر بزرگتر و دسیسه آمیزتر نه سرکوب و آزار و اذیت سیاسی بلکه فساد باشد. حکومت‌های پوپولیست خودکامه در مجارستان، ترکیه و ونزوئلا به نهاد‌هایی حمله کرده اند که برای تضمین پاسخگویی و شفافیت طراحی شده بودند تا پول و نفوذ را به سمت دوستان و خانواده شان سرازیر کنند و این اتفاق ممکن است در ایالات متحده نیز رخ دهد. این تنها یک تهدید تئوریک نیست. در حالی که وفاداران ترامپ نهاد‌های نظارتی را اشغال می‌کنند و نه تنها مناصب سیاسی بلکه مشاغل کارمندان دولت را نیز پر می‌کنند، آسمان آمریکا آلوده‌تر و غذای مردم آمریکا خطرناک‌تر خواهد شد. در نتیجه این تغییر رویکرد گسترده در فرهنگ بروکراتیک کشور شرکت‌های مرتبط با ترامپ رشد خواهند کرد، هرچند که آمریکا برای مصرف کنندگان، کارگران، کودکان و همه ما کمتر از گذشته ایمن خواهد بود.
سیاست خارجی آمریکا نیز این تغییرات را منعکس نموده و به سمت دزدسالاری حرکت خواهد کرد. ترامپ در دور نخست ریاست جمهوری اش از اختیارات خود استفاده کرد تا سیاست خارجی آمریکا را به سود منافع شخصی اش فاسد کند. او به رئیس جمهور اوکراین فشار آورد تا تحقیقاتی ساختگی را علیه رقیب سیاسی ترامپ آغاز کند. او سیاست آمریکا در قبال ترکیه، قطر و دیگر کشور‌ها را به شکلی که به سود منافع تجاری خودش باشد تغییر داد. ترامپ حتی از سرویس مخفی برای انتقال پول دولت به اموال خصوصی اش استفاده کرد. در دور دوم او و اطرافیانش از انگیزه کافی برای انجام اقداماتی بس گسترده‌تر برخوردار خواهند بود. انتظار می‌رود که آنها از سیاست خارجی و قدرت نظامی آمریکا برای پیشبرد اهداف شخصی و سیاسی شان استفاده کنند.
خیلی کار‌ها هست که یک رئیس جمهور مجددا انتخاب شده نمی‌تواند انجام دهد. اما برخی کار‌ها هست که او می‌تواند انجام دهد. یکی از این کار‌ها قطع کمک‌ها به اوکراین است. دولت بایدن سه ماه دیگر قبل از اینکه ترامپ اوکراین را وادار به تسلیم در برابر روسیه کند فرصت دارد تا کمک و تجهیزات در اختیار این کشور قرار دهد. اگر چیزی غیر از سلاح هسته‌ای در زرادخانه آمریکا هست که اوکراین ممکن است به شکلی موفق از آن استفاده کند، بایدن باید همین حالا و قبل از اینکه دیر شود آن را به اوکراین بفرستد.
کار دیگری که ترامپ می‌تواند انجام دهد وضع تعرفه‌های بیشتر و تشدید یک جنگ تجاری جهانی نه تنها با چین بلکه با برخی دوستان، شرکا و متحدان سابق آمریکاست. شعار «اول آمریکا» در نهایت به معنای «آمریکای تنها» خواهد بود و دیگر اثری از آن توصیف رونالد ریگان از آمریکا به عنوان «شهری بر بالای یک تپه» نخواهد ماند بلکه آمریکا تنها یک قدرت بزرگ دیگر خواهد بود که توسط ناسیونالیسم یغماگر تحریک شده است.
در اقصی نقاط جهان، سیاستمداران غیر لیبرالی که دموکراسی‌ها را در کشور‌های خودشان بر می‌اندازند از الگوی آمریکا دنباله روی خواهند کرد. بدون ترس از انتقاد یا واکنش آمریکا می‌توان انتظار داشت که آزار و اذیت رسانه‌ها و مخالفان سیاسی در کشور‌هایی نظیر مکزیک و ترکیه افزایش یابد. باید انتظار داشت که تقلب‌های انتخاباتی تحت حمایت روسیه که اخیرا در گرجستان و مولداوی شاهدش بودیم افزایش یابد. می‌توان انتظار داشت که لفاظی‌های خشن در هر دموکراسی‌ای گسترش یابد. اگر رئیس جمهور آمریکا بتواند از تبعات چنین لفاظی‌هایی مصون بماند، دیگران نتیجه خواهند گرفت که چرا آنها نتوانند؟ در دنیای حکومت‌های خودکامه پیروزی مردی را جشن خواهند گرفت که همانند خودشان حاکمیت قانون را تحقیر می‌کند. آنها می‌توانند فرض کنند که ترامپ و ونس حقوق بشر را ارتقا نخواهد داد، اهمیتی برای حقوق بین الملل قائل نخواهند بود و اتحاد‌های دموکراتیک ما در اروپا و آسیا را تقویت نخواهد کرد.
