بخشی از اساتید خوب را بازنشسته کرده‌اند؛ به سمت نوعی جذب خاص رفته‌اند / برخی اساتید از ترس محدودیت‌ها، حتی ارتباطات خارجی‌شان را هم رد کردند / نگاه منفی نسبت به یافته‌های نوین در علوم انسانی باعث کاهش کیفیت شده؛ برخی مدعی‌اند که مبانی این اندیشه‌ها از اساس دچار مشکل است؛ این در حالی است که دوره طلایی قرن ۴ و ۵ هجری هم ناشی از نهضت ترجمه و گسترش ارتباطات جهانی بود
غلامرضا ظریفیان، معاون وزیر علوم در دولت اصلاحات می گوید قرائت علوم انسانی توسط عده‌ای خاص و ارائه مجوز توسط آنها کار درستی نبود. ارتباط ما هم در فضای دانشگاهی به دلایل متعدد با جهان کم شد. برخی از اساتید حتی از ترس محدودیت‌ها، ارتباط خارجی‌شان را رد کردند.
غلامرضا ظریفیان، معاون وزیر علوم در دولت اصلاحات، درباره کاهش کیفیت محتوا درسی علوم انسانی به «انتخاب» گفت: بحث کیفیت در آموزش عالی خیلی مهم است. اگر مسأله‌های آموزش عالی را به چند موضوع اساسی تقسیم‌بندی کنیم، یکی از موارد کیفیت است. ما در یک زمان به سمت تولید انبوه دانشجو و تکثیر بیش از حد تحصیلات تکمیلی و دانشگاه‌های متعدد رفتیم. امروز ۲۳۰۰ سایت دانشگاهی داریم. سایت‌های دانشگاهی ما با چین برابر است، در حالیکه جمعیت ما اصلاً قابل مقایسه نیست. ما به سمت تکثیر دانشگاه و افزایش دانشجو در دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری رفتیم. از طرف دیگر جذب استاد ما با چالش مواجه شد. بخشی از اساتید خوب را بازنشسته کردند و به سمت نوعی جذب خاص رفتند.
وی در ادامه در رابطه با عدم ارتباط جهانی علوم انسانی در ایران با جهان اشاره کرد: قرائت علوم انسانی توسط عده‌ای خاص و ارائه مجوز توسط آنها کار درستی نبود. ارتباط ما هم در فضای دانشگاهی به دلایل متعدد با جهان کم شد. برخی از اساتید حتی از ترس محدودیت‌ها، ارتباط خارجی‌شان را رد کردند. از سوی دیگر نگاه منفی نسبت به یافته‌های نوین در علوم انسانی هم باعث کاهش کیفیت شد. برخی مدعی‌اند که مبانی این اندیشه‌ها از اساس دچار مشکل است و ایجاد شبه علم در برابر علم هم بر کاهش کیفیت اثر گذاشت. دوره طلایی قرن ۴ و ۵ هجری ناشی از زمانیست که نهضت ترجمه شکل گرفت و ارتباطات جهانی گسترده شد.
ظریفیان درباره بی انگیزگی جوانان برای ورود به علوم انسانی گفت: عده‌ای تصور کردند که می‌توانند گفتمانی خاص را در علوم انسانی حاکم کنند، اما در آن حوزه هم نتوانستند کاری بکنند. علوم انسانی وقتی با نگاه خاص ترویج شود، بازار کار مناسب برای آن پیدا نشود و دانشجو نیز توانمند نشود، اقبال به این رشته‌ها کم می‌شود و نیرو‌های هوشمند کمتر به این سو می‌آیند. حاصل این رفتار‌ها در علوم انسانی، بی انگیزگی علوم در انسانی در ایران خواهد بود.
