چرا روسیه و هند به ایران واکسن ندادند؟ / روی واکسن ایرانی حساب نکرده بودیم

هشت صبح: کرونا، یکی از بزرگترین چالش های دنیا در چند سال اخیر بود. تحریم های گسترده غرب علیه ایران این چالش را برای ما به صورت ویژه تری مطرح ساخت به گونه ای که با جریان سازی غرب، در حال تبدیل به یک بحران امنیتی بزرگ بود.

کیانوش جهانپور، سخنگوی سابق وزارت بهداشت گفت و گوی مفصلی با ایسنا درباره ناگفته های آن روزها داشته که مهمترین بخش های آن به شرح زیر است:

• ایران برای واکسیناسیون کرونا مطابق برنامه اعلامی در دی‌ماه ۱۳۹۹، برای ۲۸۰ میلیون دز واکسن در یک پروسه یک ساله از بهمن ۱۳۹۹ تا بهمن ۱۴۰۰ تمهید و برنامه ریزی کرده بود تا بلکه حداقل ۱۴۰ میلیون دُز مورد نیاز برای برنامه یک ساله محقق شود. تحقیق و توسعه واکسن‌های ایرانی از فروردین ۱۳۹۹ کلید خورد، مذاکرات برای تولید مشترک واکسن با کوبا از تابستان ۹۹ آغاز شد و به نتیجه رسید، سهم سبد کووکس ۱۶ میلیون و ۸۰۰ هزار دز واکسن بود که قرارداد آن شهریور ۱۳۹۹ نهایی شد و دی ماه پول آن البته با حدود ۷۰ روز تاخیر بعلت تحریم‌های بانکی و نیاز به اخذ مجوز از نهاد تحریم کننده آمریکایی، واریز شد، پیش بینی‌ها و وعده ها این بود که کووکس قبل پایان سال شمسی ۹۹ اولین محموله را ارسال کند، اما حتی تا بهار ۱۴۰۰ هم اولین محموله‌های آن نرسیده بود و محموله ورودی کسری از آنچه بود که در برنامه کووکس وعده داده شده بود.

• مقرر شده بود بر اساس برنامه ملی واکسیناسیون از بهمن ۱۳۹۹ در ۴ فاز برای بازه زمانی یک ساله یعنی تا بهمن ۱۴۰۰، دو سوم جمعیت واکسینه شود. شروع واکسیناسیون با واکسن اسپوتنیک در دهه فجر سال ۹۹ با اولویت کادر درمان و از بیمارستان امام خمینی (ره) آغاز شد و البته وعده‌های طرف های خارجی برای تامین واکسن با تاخیر مواجه بود؛ اگرچه خوشبختانه علی‌رغم تغییر دولت، برنامه واکسیناسیون ملی و تداوم آن تغییری نکرد و حتی واکسیناسیون جمعیت هدف یکی دو ماه زودتر هم محقق شد؛ به طوری که به دنبال مجموعه اقداماتی که انجام شد کشور زودتر از این موعد و در آذر یا دی ماه ۱۴۰۰ به عدد مورد نظر رسید.

• برخی دوستان از الفاظی مانند «ثبت سفارش» استفاده کردند، یا با مقوله آشنا نیستند یا مقداری با واژه‌ها بازی می‌کنند. برخی افراد، محموله واکسنی که امروز صبح پول آن را پرداخت می‌کنید و سه روز دیگر می‌رسد را ثبت سفارش قلمداد قرار می‌کنند، در حالیکه پشت سر هر کدام ازین محموله‌ها ماه‌ها مذاکره و توافق و تعیین مسیر بوده است. می‌دانیم که غیر از کووکس، هیچکدام از خریدها، پیش پرداخت خاصی نداشت. مثلا چین از فروردین ۱۳۹۹ توافق کرده بود اما هر زمان اعلام می‌کرد مثلا ۵ میلیون دز واکسن برای ارسال در دسترس است، بلافاصله پول آن را بانک مرکزی پرداخت کرده و دو تا سه روز بعد هم طبق برنامه پروازی به دستمان می‌رسید. در مجموع قسمت اعظم جریان سازی مذاکرات، تمهیدات، توافقات و برقراری فرایند تبادل مالی و مسیر ارسال در دولت دوازدهم با همکاری وزارت بهداشت،‌ بانک مرکزی‌، وزارت خارجه و… انجام و شروع شد و به محض اعلام طرف خارجی مبنی بر ارائه واکسن، پول واریز می‌شد.

• برای خرید واکسن از چین قراردادی وجود نداشت و اساسا ناگفته‌های جریان اینجا است، چیزی به عنوان قرارداد نداشتیم بعد از آن هم قرارداد خرید وجود نداشت که دلایل خود را داشت؛ بلکه هر چقدر چین موجودی تحویل واکسن داشت، وجه همان پرداخت و محموله تحویل می‌شد. این امر پنهانی نیست که قسمت بزرگی از تحویل واکسن‌ها در دولت سیزدهم انجام شده است، اما نباید اقدامات دولت دوازدهم را هم نادیده گرفت. این مایه خوشحالی است که دولت سیزدهم نیامد بگوید تمام برنامه‌های قبلی حذف شود و طرحی نو دراندازند و از نو برنامه واکسیناسیون و تهیه و تولید واکسن بنویسد. این تدبیر دولت سیزدهم بود که مسیری که دولت دوازدهم در حوزه واکسن پیش گرفته بود را ادامه داد، با قوت هم ادامه داد و تبعا زمانی که کشور مبدا بیش از ۶۰ درصد جمعیت خود را واکسینه کرده، تمرکز بیشتری در ارسال و صادرات واکسن خواهد داشت.

• اگر بگوییم دولت دوازدهم یا دولت سیزدهم هیچ کاری نکردند، هر دو ظلم است. بانک مرکزی از فروردین ۱۴۰۰ اعلام کرد به محض اعلام واکسن‌سازهای چین علاوه بر روسیه و هند، آمادگی پرداخت وجه را دارد، اما کدام واکسن‌ساز در چین از فروردین تا مرداد اعلام کرده که محموله‌ای قابل تحویل است و ایران آن را دریافت نکرده باشد؟ در بازه زمانی مذکور، ابعاد محموله‌ها کوچک‌تر و فاصله ارسال محموله‌ها بیشتر بوده است، زیرا واکسیناسیون در خود چین در جریان بود. بعد از آن هم که واکسیناسیون در چین به ۶۰ درصد رسید، متعاقبش سرعت صادرات واکسن به ایران و جهان هم افزایش یافت.

• توافقات خرید با چین از فروردین ۱۴۰۰ که واکسن سینوفارم به نوعی در کشور تایید شد و در برخی کشورها به مصرف عمومی رسید، انجام شد. در اینجا هم کمیسیون ماده ۲۰ سازمان غذا و دارو با مستنداتی که می‌توانست بر اساس آن نظر بدهد، مجوز مصرف اضطراری این واکسن چینی در ایران را داد و با مذاکرات وزارت خارجه و سفارت ایران در چین، توافق شد که واکسن‌ها از طریق صلیب سرخ چین به هلال احمر تحویل داده شود و به این ترتیب واکسن در این قالب به ایران رسید. مدتی بعد دکتر حسن روحانی _ رئیس جمهور وقت وارد مذاکره با رییس جمهور چین شدند و خواستند تا اگر امکان دارد تعداد تحویل هفتگی واکسن از چین افزایش یابد. استدلال چین نیز آن بود که در اوج فرایند واکسیناسیون داخلی است و سیاست آنها بود زمانی که واکسیناسیون به بیش از ۶۰ درصد مردمش برسد، آن وقت واکسن بیشتری به بازار بین‌المللی ارایه خواهد داد. چین زمانی به این ۶۰ درصد رسید که عملا به میانه تابستان ۱۴۰۰ رسیده بودیم و همین اتفاق هم افتاد.

• هرچند روند تولید یا مطالعه بالینی یا مذاکرات خرید واکسن از قبل انجام شده بود، تا آنجا که بنده می‌دانم، در دولت قبل (دوازدهم) تمهیدی برای آن میزان واکسنی که ظاهرا از امارات آمده است، اندیشیده نشده بود یا نهایی نشده بود و واکسنی که از امارات آمده است از تمهیدات دولت سیزدهم است.

• آن زمان یعنی بهمن ۱۳۹۹ سفیر کشورمان و وزارت خارجه اقدام کردند تا محموله اول به عنوان اولین واکسن تایید شده به دست ما برسد. در ادامه برای ۶۰ میلیون دز دیگر نیز از منابع پول‌های ایران در عراق قرارداد بسته شد، اما به علت کندی روند تولید در روسیه، این میزان واکسن یا حتی کسری از آن هم نرسید. همچنین با وجود آنکه اسپوتنیک در دو دز متفاوت بود، اساسا دز دوم واکسن آنها به تولید کافی نرسید. همین الان نیز مردم روسیه هنوز ۵۰ درصد هم واکسینه نشدند. بنابراین این به معنای اینکه روسیه نخواهد به ما واکسن بدهد، نبود، بلکه ظرفیت تولید آن نبود و پیش بینی‌هایش در مورد تولید فراسرزمینی و استفاده از زیرساخت‌های سایر کشورها هم عملا محقق نشد؛ البته روسیه احتمالا در مسیر تولید و تایید بین‌المللی، موانع سیاسی هم فراروی خود داشت، موانعی که عموما نانوشته است یا نانوشته می‌ماند.

• در مورد همکاری شرکت سرم انستیتیو هند نیز برنامه‌ریزی شده بود که ۲۰ میلیون دز واکسن آسترازنکا از این محل تهیه شود که بعد تولید این شرکت به کووکس پیوست ولی ایران عملا در سهمیه تحویلی واکسن از مبدا کره جنوبی و … قرار گرفت. همچنین قرار بود حداقل ۱۰ میلیون دز واکسن از بهارات هند دریافت شود، برای ۵ میلیون اول هم اقدام نهایی شد که دومین محموله آن توسط دادستان حیدرآباد با بهانه نیاز هند به واکسن، متوقف شد و عملا ابتر ماند.

• اینکه بگویند روند واردات واکسن عمدا کند بود تا واکسن ایرانی به نتیجه برسد، درست نیست، از هر طرف که چنین ادعا کنند ناشی از کم اطلاعی است. تا پایان شهریور ۱۴۰۰، دولت برای تامین بیش از ۲۰ میلیون دز روی واکسن‌های ایرانی حساب نکرده بود. اصلا برای فاز یک و دو واکسیناسیون ملی که حدود نیمی از جمعیت ایرانی را شامل می‌شد، هیچ کس در وزارت بهداشت به واکسن ایرانی فکر نمی‌کرد و منتظر واکسن ایرانی نبود. پیش‌بینی این بود که واکسن ایرانی از میانه‌های فاز سه برنامه ملی به سبد واکسیناسیون اضافه شود که این اتفاق هم کم یا زیاد رخ داد. سایر موضوعات که اعلام می‌شود بیشتر جنبه سیاسی دارد و متاسفانه از جنس اختلافات سیاسی است که میان کسانی شکل می‌گیرد که شاید با یکدیگر جای دیگر احیانا مشکلی دارند، در این بین ممکن است عده‌ای هم دامن بزنند که منافع یا تعارض منافعی داشته باشند. قدر مسلم وقتی شما برای واکسیناسیون ۷۰ میلیون نفر و ۱۴۰ میلیون دز مورد نیاز برنامه‌ریزی قبلی دارید، به ۲۰ یا ۳۰ یا حتی ۵۰ میلیون دز تولید داخلی نمی‌توانید اکتفا کنید، تبعا حتی اگر ۵۰ میلیون دز واکسن داخلی هم به دست شما برسد، جای ۹۰ میلیونی که باید از محل واردات تامین کنید را نمی‌گیرد؛ لذا همانطور که عرض کردم این مناقشات اصل و اساس درستی ندارد، از طرف دیگر وقتی در دنیا حداقل ۲۰۰ میلیون دز واکسن جعلی و تقلبی وجود داشت، اگر قرار باشد به درستی و دقت عمل نکنید و تنها یک درصد آن به این کشور بیاید، فاجعه است، بماند که یک ریال یا یک دلاری که گیر واسطه بیاید ممکن است برخی خود را به آب و آتش بزنند چنانکه هر راست و دروغی را به هم می‌بافند و بافتند.

• بیش از ۴۰ شرکت به صور مختلف برای واکسن‌های مختلف، نامه‌ و معرفی‌نامه گرفتند. گاهی برخی شرکت‌ها به کشورهایی نظیر چین و روسیه رفتند و روند کاری تامین واکسن را مشکل کردند. چنانکه صدای طرف های خارجی هم درآمده بود و حتی دیپلمات‌ها و نمایندگی‌های جمهوری اسلامی در این کشورها خواستار این بودند این موازی‌کاری ها که موجب اخلال هم شده بود مدیریت شود؛ زیرا روند بازار و تعاملات برای ورود واکسن به ایران را بر هم می‌زدند.

• تا جایی که بنده به خاطر دارم بخش خصوصی مجموعا یک میلیون دز واکسن وارد کشور کرده است که بخشی از آن از زمان ورود محموله به کشور به تاریخ انقضای این واکسن‌ها حتی یک ماه هم نمانده بود، ولی چون تعداد محموله بالا نبود، واکسن‌ها ظرف سه هفته تزریق شدند. اصل موضوع این است که برخی در باب واردات واکسن رویاپردازی‌ می‌کردند و کار به جایی رسیده بود که اگر به رستوران هم می‌رفتید صاحب رستوران می‌گفت متقاضی واردات واکسن است. در همان مقطع ۴۵ شرکت که بسیاری از آنها شرکت‌های فعال و حتی خوش سابقه دارویی بودند، اقدام کردند اما مخلص کلام یک یا دو شرکت نهایتا توانستند حدود یک میلیون دز واکسن بیاورند.

• دو تامین کننده اصلی واکسن ما روسیه و چین بودند که یکی از شکایات اصلی آنها حضور مکرر و متعدد افراد تحت عنوان تاجر و شرکت‌ها برای خرید واکسن بود. این کارها روی قیمت‌ هم تاثیر می‌گذاشت اما در نهایت این دولت‌ها بودند که تبادل واکسن را انجام می‌دادند. در مجموع واکسن در آن مقطع تبدیل به یک مقوله سیاسی شده بود و دیگر از جنس تجارت معمول ملزومات بهداشتی نبود؛ البته واردات واکسن هم طبق مصوبات مکرر ستاد ملی کرونا بر عهده وزارت بهداشت نبود، وزارت بهداشت سلامت و ایمنی واکسن را تایید می‌کرد و قاعدتا هم سایر مناسبات در جای دیگر تعیین و عملیاتی می‌شد و درست هم همین بود.

• ایالات متحده که مرکز کاپیتالیسم و جولانگاه کارتل‌های دارویی بود هم با نظارت و سیاستگزاری دولت واکسن‌ها را توزیع می‌کرد و تا ماه‌ها آمریکا جز به رژیم صهیونیستی یا محموله‌های کوچک اهدایی به جایی واکسن نداده بود و واکسیناسیون خود را انجام می‌داد. تا زمانیکه ما فاز دوم واکسیناسیون خود را آغاز کردیم، ایالات متحده هیچ خروجی تحت عنوان صادرات واکسن به دنیا نداشت. بیشترین حجم واکسن مصرف شده در جهان از چین و بطور اخص واکسن سینوفارم و در مرحله دوم آسترازنکا بود که از ظرفیت کشورهای مختلف برای تولید واکسن استفاده کرده بود. این واکسن‌ هم در قالب اهدایی هم خرید از کووکس به دست ما هم رسید.

• در آن دوره آمریکا و بریتانیا تا زمانی که واکسیناسیون خود را کامل نکرده بود، صادراتی انجام ندادند. حتی اگر فرض کنیم تحریم و مشکلات با آمریکا و دیوار بلند بی‌اعتمادی و دغدغه‌های به حق در مورد واکسن‌های آمریکایی هم وجود نداشت، باز هم آمریکا تا زمانی که در تیر ۱۴۰۰ مردم خود را واکسینه می‌کرد، نه تنها به ما که حتی به اغلب متحدان خود در خاورمیانه هم واکسن نداده بود و نهایتا همه این کشورها شاید بیشتر از ۸۰ درصد واکسن چینی زدند. اما همین واکسن چینی چقدر تخریب شد؟ از عامه مردم انتظاری نیست بحث تخصصی درباره واکسن داشته باشند اما، از یک پزشک یا فعال حوزه دارو یا حتی فعال اجتماعی انتظار نداریم حرف متناقض یا غیرعلمی و غیرمستند بزند، براساس امیال خود نظر بدهد و اذهان و افکار عمومی را مشوش کند؛ البته در برخی موارد بدون تعارف این حرف‌ها و رفتارها خالصا و مخلصا نبود و ابایی ندارم عرض کنم مشخصات برخی ازین قصه ها به دلیل انگیزه های احتمالی دیگر و حتی تعارض منافع زده می‌شد. کسانی که ماه‌ها علیه واکسن روسی و چینی تبلیغ می کردند و فضا را مشوش کرده بودند، شش ماه بعد دوآتشه مدعی ورود همین واکسن‌ها شده بودند، این موارد از دیده‌ها پنهان نیست و البته با هر نیتی باشد از جنس علم و طبابت و سلامت و اخلاق نیست و ریشه‌های آن را در جای دیگر باید جست.

• برخی می‌گفتند واکسن از عمد وارد نشده و در طرف مقابل برخی مدعی بودند از عمد واکسن وارد می‌شود تا میکروچیپ وارد بدن‌ ملت شود. با دو گروه افراطی مواجه بودیم با این که تعداد کمی داشتند اما می‌توانستند شرایط را در پشت جبهه جنگ با کرونا، مشکل‌ کنند یا جنگ روانی راه بیندازند. این اتفاقات در شرایطی رخ داد که عده‌ای در سنگرها و خط مقدم در حال مبارزه با بحران بودند. تعجب نکنید اگر بشنوید حتی برخی از این کشور به طرف‌های خارجی به انحای مختلف القا می‌کردند تا به نحوی پروژه‌ها را تعطیل کنند و میز بازی را بهم بزنند و توفیقات ملت و نظام در این مسیر را تحت الشعاع قرار دهند.

• با مطرح شدن واکسن برکت و دریافت مجوز مصرف اضطراری، بلافاصله همین افراد و عوامل و استطاله های آنها دقیقا همان زمان توییت‌هایی برای تشویش اذهان منتشر کردند مبنی بر اینکه قرار است واکسن ۳ دلاری را به قیمت ۹ دلار به مردم تزریق کنند؛ گویی که انگار قیمت همه واکسن‌ها سه – چهار دلار است و قرار است برکت ۹ دلاری به مردم تزریق شود، در حالیکه رفقای همین حضرات تا دیروز همان واکسن ۴ دلاری را چندبرابر فاکتور کرده بودند و کسی هم یک ویال آن را هنوز ندیده بود. همچنین واکسن با فناوری مشابه واکسن داخلی چند دلار گرانتر با کش و قوس و البته نقدا تهیه می‌شد. همین زمان بود که توییت‌ها و گفتارهای متناقض قبلی این افراد که پیش ازین در تخریب و تایید متناوب واکسن‌های وارداتی عنوان شده بود را بُلد کرده و منتشر کردم و در جمله پایانی کنایه‌ای نوشتم که مرحوم شریعتی باید جای دیگری و به اشتباه دنبال ازین دست افراد می‌گشت، منظورم مشخص بود و البته نقدی هم بر آن جمله خطای مرحوم شریعتی هم بود. تصور کنید یک ملت گرفتار بحران هستند و در اوج بحران و از همین عواملی که یک روز از عوارض یک واکسن خاص می گفتند فردا روز دنبال وارد کردن همان واکسن با قیمت بالاتر بلکه چندبرابر بوده‌اند. فایلی صوتی به دستم رسید که در آن به شخصی می‌گفتند ما ۱۸ دلار و ۳۰ سنت برای واکسن درنظر گرفتیم اما اگر شما هم سودی می‌خواهید قیمت بیشتری برای آن اعلام کنید. همان زمان از دوستان خواستم پیش‌فاکتورهایی که این شرکت‌ها ارائه کرده بودند را در اختیار مردم قرار دهند، با محو کردن سر برگ منتشر کردم که مشت نمونه خروار بود. عده ای شاید درگیر مناسبات یا تعارفات خود هستند عده ای هم پشت ماجرا نوک پیکان رو سعی می‌کردند از سمت خود دور کنند، عده‌ای را مامور جوسازی کرده بودند و تحریک به شکایت می کردند. اما هنوز هم عرض می‌کنم این هیاهوها در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمیکرد؛ در مجموع خطاب، مشخص بود و معتقدم صاحبش آن را برمی‌دارد و هرکسی از سر درون خود آگاه هست. اینکه تلاش کنند پشت سر واژه‌های مبهمی مانند مردم یا اصحاب رسانه خود را پنهان کنند، از بار گناهان آنها نخواهد کاست.

• تا کنون بیش از ۴۰ واکسن کرونا در دنیا مجوز مصرف اضطراری گرفته‌اند و این صحبت‌ها که برخی می‌گویند کل دنیا دو یا سه واکسن داشت، اما در ایران شش واکسن تولید شد، درست نیست و مغالطه عمدی است. در دنیا رسماً روی بیش از ۲۷۶ واکسن کار تحقیق و توسعه می‌شد و هر کشوری که می‌توانست و زیرساخت و امکاناتش را داشت یا توان مهیا داشت، سراغ تولید واکسن رفت.

• تا کنون بیش از ۴۰ واکسن کرونا در دنیا مجوز مصرف اضطراری گرفته‌اند و این صحبت‌ها که برخی می‌گویند کل دنیا دو یا سه واکسن داشت، اما در ایران شش واکسن تولید شد، درست نیست و مغالطه عمدی است.وی گفت: به عنوان مثال در شرایطی انستیتو پاستور ایران موفق به تولید واکسن شد که انستیتو پاستور فرانسه در تولید واکسن کرونا شکست خورد یا واکسن برکت و فخرا که تولید شد بیش از یک سال بعد یک شرکت فرانسوی وارد مرحله صدور مجوز برای فاز سوم همین فناوری واکسن شد.

• هیچ جای دنیا به پلتفرم‌ها و کارخانه‌های تولید واکسن نگفتند که صبر کنید یا به اجبار در یک یا دو پلتفرم فعالیت کنید. در چین که اتفاقا قدرت در دولت متمرکز است و به شدت بر این حوزه‌ها موثر است، واکسن سینوفارم، سینوواک و متن سینو و … را داشتند. یا در ایالات متحده که هنوز هم دارد مجوز تولید واکسن می‌دهد، واکسن‌های مدرنا،‌ فایزر و نوواکس و جانسون … وجود دارد و کسی نیامد بگوید جلوی تولید را بگیریم و بر یک واکسن تمرکز کنید. دنیا و ایران نیز در زمان شروع اپیدمی نمی‌دانست کدام واکسن با کدام پلتفرم در کدام کمپانی قرار است موفق شود. در بهمن‌ماه ۱۳۹۸ با ویروس مواجه شدیم و در فاصله‌ای کوتاه شرکت‌های دارویی و واکسن سازی وارد فاز تحقیقاتی شدند؛ در این شرایط از کجا باید دانست که واکسنی که تاکنون در دنیا ساخته نشده است، در کدام فناوری موفق است؟ اگر کسی ادعا کند از این موضوع مطلع بوده است، قطعا عالم به غیب است! اگر کسی اسفند ۹۸ می‌توانسته یک سال و نیم بعد را پیش‌بینی کند یک چهره خارق‌العاده است که باید به جهانیان معرفی شود. بنابراین وقتی نمی‌دانید نتیجه چه می‌شود، چگونه می‌توانید جلوی کار و تحقیق یک شرکت واکسن سازی را بگیرید و بگویید باید همه به یک یا نهایتا دو پلتفرم یا موسسه کمک کنید تا واکسن تولید شود؟

• در مجموع نظریات درباره انواع پلتفرم‌ها و موفقیت آن متفاوت بود، اما در نهایت مشخص شد تمام پلتفرم‌ها به نحوی موثر است؛ اما چه زمانی به این رسیدید؟ یک سال و نیم بعد از شیوع بیماری دنیا به فهم این موضوع رسید. از طرف دیگر نیز وزارت بهداشت حق ایجاد انحصار تولید واکسن و مسدودسازی ابواب علم و فناوری را نداشت؛ چون مستنداتی نداشت که بگویید کدام واکسن و کدام واکسن ساز قرار است بهتر یا موفق‌تر باشد. آنهم در شرایطی که موسسات با سرمایه خودشان کار تحقیقات و توسعه را آغاز کرده بودند و دولت از ابتدا به ساکن هزینه‌ها را متقبل نشده بود. باید به همه پلتفرم‌ها میدان داده می‌شد و به آنها قول داده می‌شد که اگر به واکسن رسیدید به خاطر سرمایه‌گذاری و ریسک پذیری شما، فلان تعداد خرید خواهیم کرد. این کمترین کاری بود که دولت می‌توانست انجام دهد؛ یا تسهیلاتی برقرار می‌شد، درحالی که در آمریکا و انگلیس بسیار فراتر از اینها انجام شد.

• در ایران نیز ۱۷ پروژه تحقیقاتی واکسن کرونا کارشان را آغاز کردند و از آنها فقط ۶ واکسن در مجموعه گروه دارویی برکت و دو واکسن در انستیتو پاستور ایران بوده است. سایر پروژه‌ها هم تشویق و ترغیب شدند که کار تحقیق و کارآزمایی را اول با حیوان کوچک، بعد با حیوان بزرگ و در نهایت اگر می‌توانستند اسنادی مبنی بر بی‌خطری و تاثیر واکسن بیاورند، سازمان غذا و دارو اجازه می‌داد بر نمونه کوچک انسانی فاز اول کارآزمایی بالینی را انجام دهند و بعد از آن به ترتیب به فاز دو و سه برسند.

• از ۱۷ طرح تحقیقاتی که ایران در ابتدا شروع کرد، شش واکسن به مرحله‌ای رسیدند که هنوز هم نمی‌توانید بگویید کدام لزوما موثرتر است و این پاسخ را زمانی می‌توانید بدهید که فاز سوم بلکه فاز چهارم و تزریق عمومی واکسن‌ها انجام شود و بعد بگویید کدام واکسن موثرتر بوده است. اگر قبل از انجام مطالعه کسی قدرت این تشخیص را داشته است، باید او را به دنیا معرفی کنیم. میلیاردها دلار برای هر واکسن و فناوری در فازهای مختلف در دنیا هزینه شده است تا به این نتیجه برسد کدام واکسن موثر است؟ تازه پس از اینکه مشخص شد واکسن اثرگذار است، مگر می‌توان گفت تاثیرگذاری همه واکسن‌ها مشابه خواهد بود؟ همان پلتفرم واکسن فایزر را در ایران در دو لاین توسعه دادند اما به مرحله انسانی نرسید. پس حتی فناوری را هم نمی‌توانستید در آن مقطع انتخاب کنید، چه برسد به اینکه به فلان شرکت بگویید اقدام به تحقیق و توسعه و تولید واکسن نکند.

• تابستان ۱۳۹۹ همکاری لازم برای انتقال فناوری از کوبا و تولید مشترک واکسن با همکاری وزارت خارجه صورت گرفت و به این ترتیب بین انستیتو پاستور ایران و انستیتو فینلای کوبا همکاری‌ها برقرار شد. اساسا هیچ فرصتی از مردم برای دسترسی به واکسن دریغ نشد، هر مسیری اعم از خرید و واردات، تولید، تولید مشترک و انتقال فناوری در بخش دولتی و عمومی و خصوصی که متصور بود به موازات هم پیگیری و حتی المقدور حمایت شد.

• واکسن برکت و فخرا با فناوری ویروس کشته شده یا غیرفعال شده، ساخته شد که صفر تا ۱۰۰ تولید هر دو در ایران انجام شده است، اما مجموعه برکت زودتر به تولید رسید. مجموعه دارویی برکت سرمایه‌گذاری قابل توجهی برای تولید انبوه در این زیرساخت داشته است که شاید چنین پیش‌بینی در این حجم در مجموعه وزارت دفاع از ابتدا شکل نگرفته بود؛ که البته هر دو واکسن موفق بودند. گروه دارویی برکت هم تازه‌وارد صنعت واکسن نبود، بلکه از سال ۱۳۹۰ وارد فاز واکسن‌سازی شده است، اولین واکسن خود را سال ۹۳ با همکاری هند به تولید رسانده، واکسن کرونا برکت شاید به عبارتی سومین واکسن کلید خورده در این مجموعه باشد و حتی با سویه امیکرون هم واکسن تولید کرده و محموله اول آن با نام (برکت پلاس) را تحویل وزارت بهداشت داده است.

• بنیاد برکت از سال ۱۳۹۳ واکسن پنتاوالان ساخته بود که در سه دز به میلیون‌ها کودک ایرانی هم تزریق شده بود. یعنی الان ۸ سال است که میلیون‌ها کودک این واکسن را تزریق می‌کنند. از طرفی پیش از شیوع کرونا بنیاد برکت در حوزه واکسن HPV هم اقداماتی انجام داده بود. بنابراین واکسن کرونا سومین واکسنی بود که برکت به ساخت آن ورود کرده بود. اخیرا هم وزارت بهداشت با ستاد اجرایی فرمان امام تفاهم نامه‌ای برای تولید واکسن HPv، روتاویروس و پنوموکوک در این مجموعه‌ها منعقد کرده است. در زمان کرونا هم بنیاد برکت ساخت ۶ نامزد واکسن با پلتفرم‌های مختلف MRNA، DNA و…. علیه کووید۱۹ را در دستور کار قرار داد که هرکدام زودتر به نتیجه رسید، تولید را با همان واکسن آغاز کنند. برخی واکسن‌های دیگر هم توسط شرکت هایی توسعه داده شد که پیش ازین لزوما واکسن ساز نبودند اما موفق شدند چنانکه در سطح جهانی هم فایزر پیش ازین با همه تشکیلاتش واکسن ساز بشمار نمی‌رفت.

• همین الان حتی با عدم تحقق خرید حداکثری از سوی دولت، اغلب این واکسن ها بازگشت سرمایه داشته اند، ده‌ها میلیون در واکسن ایرانی تولید شده هست و حدود دو میلیون دز واکسن برکت هم صادر شد. ۳ واکسن ایرانی در فهرست بررسی WHO قرار دارند و البته برکت از همه جلوتر است، در حال حاضر هم برکت، لاین را تغییر داده و به سمت تولید برکت پلاس رفته است که از معدود واکسن های برپایه سویه اومیکرون در جهان بشمار می‌رود.

• واکسن‌های نوترکیب کووپارس انستیتو رازی، نورا و سیناژن فعال بودند که هر کدام با یک جدول زمان‌بندی به تولید رسیده‌اند و کسی نمی‌تواند بگوید این سه واکسن شبیه به یکدیگر هستند. پس وقتی الان نمی‌توانیم حتی یک واکسن را از مدار خارج کنیم، چکونه یک سال و نیم قبل می‌خواستیم حق تحقیق و توسعه و تولید را از یک واکسن بگیریم؟ از طرف دیگر برخی این شائبه را به وجود آورده بودند که همه انرژی وزارت بهداشت روی واکسن برکت و پاستوکووک بوده است و در عین حال عده دیگری می‌گفتند چرا روی شش واکسن کار می‌کنید؟ هر دو سوال هم پاسخ همدیگر را دارد؛ اگر توصیه می‌کنید وزارت بهداشت روی واکسن و تولیدکننده خاصی تمرکز کند، پس چرا همزمان انتقاد می‌کنند وزارت بهداشت روی برکت و پاستور تمرکز داشته اما، اگر می‌گویید چرا ۶ واکسن ساخته شد؟ برای این است که وزارت بهداشت نخواست نظر خود را تحمیل کند و اصلا مستندات کافی هم برای تحمیل نظری خاص نداشته است و این اقدام حرفه‌ای و فنی نیست. در مجموع امروز ۶ واکسن کرونای سالم، ایمن و موثر داریم و این اتفاقات سبب شد زیرساخت تولید واکسن به اندازه ۲۰ سال جلو افتاد آن هم در سخت‌ترین شرایط در زمانی کمتر از دوسال.

• تمام واکسن‌های ایرانی که مجوز گرفت و استفاده شد از تمام واکسن‌های خارجی که می‌شناسید تحقیقا فارغ از اینکه کشور تولید کننده کجا باشد، کم عارضه‌تر گزارش شده است. از نظر اثربخشی هم شواهد نشان می‌دهد که واکسن‌های ایرانی یا برابر خارجی‌ها بود و یا بعضا از برخی از آنها موثرتر هم بود.

• دو سال بسیج ملی مقابله با کرونا به اندازه دو دهه، فناوری و صنعت واکسن سازی ایران را ارتقا داده است و امروز ما بزرگترین آزمایشگاه BSL۳ در غرب آسیا را داریم. امروز بعد از چین و هند چنین مجموعه ای در هیچ یک از کشورهای هم‌تراز یا حتی پیشرفته‌تر نمی‌بینید که الان در ایران آن را مشاهده می‌کنید. از سوی دیگر فناوری واکسن‌سازی نوترکیب کنژوگه در انستیتو پاستور توسعه یافت و امروز ما کشوری واکسن ساز در ابعاد میلیونی با این فناوری‌ها هستیم. ما جز در پلتفرم MRNA که به واکسن نرسیدیم که البته باید به آنهم برای کاربردش در بیماری ژنتیکی و سرطان و … تلاش‌ها را تداوم داد، هیچ پلتفرم دیگری نبود که زیرساخت برایش فراهم نباشد یا توسعه نیابد. در دو شرکت یا موسسه به فناوری وکتورویروس‌ها دستیابی حاصل شده تا در سایر اقدامات مانند ژن‌تراپی و درمان بیماری های ژنتیکی و سرطان ها در آینده هم از آن استفاده شود. این زیرساخت‌ها تنها برای واکسن نیستند و به کرونا هم اختصاص ندارند و حتی می‌توانند فصل جدیدی از ارائه خدمات نوین پزشکی و سلامت را رقم بزنند و از زمره بزرگترین و ماندگارترین خدمات حوزه سلامت در ایران هستند و خواهند بود.

• همان زیرساختی که برای واکسن کرونا شکل گرفت، امروز می‌تواند ما را به سمت تولید واکسن روتاویروس و HPV سوق دهد و همین واکسن است که می‌تواند تا ۶۵ درصد از مرگ ناشی از سرطان‌های دهانه رحم جلوگیری کند یا واکسن روتاویروس تا ۶۰ درصد مرگ کودکان زیر دو سال را کاهش دهد.