مجری: چرا از زمان بنیصدر تقریباً هر رئیسجمهور یا مقام بلندپایهای که از دولت خارج میشود، خود را در جایگاه «اپوزیسیون» معرفی میکند / عراقچی: این فقط مختص ایران نیست / احمدینژاد و دیگر رؤسای جمهوری پس از ترک منصب، ممکن است دیدگاهها و مواضع خاص خود را داشته باشند و این دیدگاهها در داخل ایران قابل تحمل و قابل جذب است / این در حقیقت نشانهای از پویایی، انعطافپذیری و گشودگی نظام است
عراقچی میگوید که رئیسجمهور احمدینژاد و دیگر رؤسای جمهوری پس از ترک منصب، ممکن است دیدگاهها و مواضع خاص خود را داشته باشند؛ و این دیدگاهها در داخل ایران قابل تحمل و قابل جذب است و بخشی از نظام موجود به شمار میرود.
بخشی از مصاحبه اختصاصی سید عباس عراقچی وزیر خارجه با برنامه «مع موسی الفرعی» به شرح زیر است:
مجری: عالیجناب، پوزش میخواهم اگر سؤال من کمی تند باشد، اما نکتهای که درباره ایران مشاهده میشود این است که از زمان بنیصدر در اواخر دهه هفتاد میلادی و اوایل دهه هشتاد، و حتی تا دوره احمدینژاد، تقریباً هر رئیسجمهور یا مقام بلندپایهای که از دولت خارج میشود، خود را در جایگاه «اپوزیسیون» معرفی میکند؛ و این موضوع گویی نشانهای از مشکلی در سازوکار اداره حاکمیت و تصمیمگیری در ایران است.
دکتر عراقچی: آنچه شما گفتید فقط مختص ایران نیست. میتوانم نمونههایی از کشورهای متعدد بیاورم که در آنها نیز چنین پدیدهای وجود داشته است؛ برخی افراد پس از پایان دوره مسئولیتشان به مخالفان تبدیل میشوند و مواضعی متفاوت اتخاذ میکنند، و این امر طبیعی است. رئیسجمهور احمدینژاد و دیگر رؤسای جمهوری پس از ترک منصب، ممکن است دیدگاهها و مواضع خاص خود را داشته باشند؛ و این دیدگاهها در داخل ایران قابل تحمل و قابل جذب است و بخشی از نظام موجود به شمار میرود.
تنها استثنا بنیصدر بود که سرانجام کارش به خیانت کشید و از کشور گریخت. اما سایر مسئولان همه در چارچوب نظام باقی ماندهاند و نظرات خود را بیان میکنند. این در حقیقت نشانهای از پویایی، انعطافپذیری و گشودگی نظام است؛ زیرا اگر چنین نبود، آنگاه میشد مشروعاً درباره نقاط خلل و ضعف پرسش کرد.
